|
Yayın Tarihi: 22.12.2011
|
|
Özcan Yalım vefat etti
Yine yazamıyorum... Köşeciğimde yine iç açıcı haberler verip tatlı diller edemiyorum görüyorsunuz! Şimdi de Özcan Yalım'ı kaybettiğimizin haberini paylaşıyorum sizlerle. Şair Özcan Yalım, yaşamının son on küsur yılını Foça'da geçirmekte idi, son aylarında ise İzmir'de tedavi altında bulunuyordu... Bu gibi zamanlar sözcüklerin ayak altında kalabalık ettiği zamanlardır bilirim. Sevenlerinin başı sağolsun, cenazesi yarın; 23 Aralık 2011 Cuma günü öğle namazından sonra İzmir Bostanlı'da Beşikçioğlu Camii'nden kaldırılacak. Özcan Yalım (Giresun, 19 Eylül 1931 ) : Tam adı Özcan Oğuz Yalım. Halime Hanım ile banka memuru İbrahim Oğuz Yalım’ın oğlu. Kastamonu Lisesi'ni (1952) ve AÜ Siyasal Bilgiler Fakültesi’ni (1958) yılında bitirdi. Muğla maiyet memurluğuna (1960) atandı. Bir yıl sonra istifa etti. Elif Kitabevi’nde (Sahaflar Çarşısı), Ankara’da Bilgi Kitabevi’nde çalıştı. Yusufçuk (24 sayı, 1979-80) Dergisi'nde sorumlu yönetmenlik ve yabancılara özel Türkçe öğretmenliği yaptı. 1993'de emekli oldu. İzmir Foça’da yaşıyor, boşanmış üç çocuk babası. İlk şiiri (Baş Dönmesi) 1953’te Kaynak’ta çıktı. Şiirlerini Varlık, Arayış, Yeni Ufuklar, Yelken, Türk Dili, Oluşum, Yusufçuk, Dize, Edebiyat ve Eleştiri dergilerinde, mizah öykülerini Zübük’te yayımladı. Bazı şiirleri İngilizceye çevrildi. Yapıtları: Şiir: Aramıza Gül Girdi, Ank, Tan, 1982 Yaşadık mı?, Ankara, Doruk 1992 Sonra Tufan, Ank, Haziran 2003 Issızlıkta, Mülkiyeliler Birliği VakfıYayınları, Ank, Ağustos 2008 Mizah; Brezinta Öyküleri, Ank, Hacan 1988 Derleme; Türkçe’de Eş ve Karşıt Anlamlılar Sözlüğü, Ank, Bilgi, 1983 Türkçe’de Yakın ve Karşıt Anlamlılar Sözlüğü, Ank, İmge 1998 Konularına Göre Dünyanın En İyi Fıkralar ve Nükteler Antolojisi, İst, Papirüs 1999 Çeviri: Don Camillo ve Hayırsız Oğul(G. Guareschi 1971), Don Camillo’nun Küçük Dünyası (G. Guareschi 1972), Don Camillo Çıkmazda (G. Guareschi 1972), Don Camillo Moskova’da (G. Guareschi 1973), Mafya’nın dışında kim kaldı? (H. McCoy, 1973), Don Camillo ve Cehennem Meleği (G. Guareschi 1982), Oğlum Kızım Hele Karım (G. Guareschi 1983) Kaynaklar: BF (9 Nisan 1999) Çankaya, VI, 3915-3918, O Yalım “Kim Bu Özcan Yalım” Pencere, Mart- Haziran 1997 Kum Saati Can akıyor kum saatinde Dingin - bidüziye- zamanında Ama biz hep soluk soluğa - diken üstünde Tedirgin göçmen kuşlarız Neye uzansak bizden kaçıyor Hep geç kaldık sanıyoruz (Olamaz olamaz oysa) Hangi güzü yırtsak kış sarkıyor Can akıyor kum saatinde Özcan Yalım Aşçı Fok Nurdan ÇAKIR TEZGİN www.ascifok.com |
| 2764
|
|
|