|
Yayın Tarihi: 6.1.2009
|
|
NAZIM DEĞDİ RUHUMA
Parmaklarım "NAZIM"laşıyor bugün... İçimde hiç dinmeyen "NAZIM" coşkusu. Biliyor musun NAZIM ABİ? Yurttaşlığın sana geri veriliyormuş! Sahi sen sürgün (lerde ) miydin NAZIM ABİ? Sen toprağına gömülmeyi beklerken; "GÜZ ÇELENGİ" mi yollanmıştı dostlarından, arkadaşlarından, kardeşlerinden? Ömrün sürgün (lerde) mi geçmişti? Ah NAZIM ABİ! Oysa sen bilmeliydin ki; senin sürgün dediğin yer, tüm insanların "NAZIM YÜREKLERİ"ydi... Sen geri döndün ya; Yeniden yazılacak ülkemin "Kuvâyi Milliyesi"... "Nazım Abi" Giriyor ruhuma yine. Ben nazımlaşıyorum. Yazılıyorken ülkemin Baştan "Kuvâyi Milliye"si Kambur Kerim Koca elleriyle konuşuyor Eskişehir'den; Beykozlu Selim Sarıyor, seviyor insanları Katıksız… Savaşmayan ülkenin Yarınına savaşan İnsanları kucaklaşıyor Nazım'ın ruhunda. "Veda" süslerken Mezar taşlarını; Bir "Vatan Haini"de Ben oluyorum Nazım'ın yanında….. Tülin DURSUN |
| 1681
|
|
|