|
Yayın Tarihi: 14.12.2016
|
|
ÖMRÜMÜZÜN GÜNCELLENEMEYEN ADRESİYDİ “ÖLÜM”
Artık hepimiz acıya dönen mısralardan ibarettik. Ve de her yanımız ölüme adanmış şiirler gibi hüzün kokmaktaydı. Hayatı daima aynı taraftan selamlamak istesek bile, birileri geliyor ve kapımızın eşiğine ölümle sınanmış mektuplar bırakıyordu sanki. Bütün bunlar yetmezmiş gibi üstüne bir de, yeni günü normalliğini yitirmiş bir ruh haliyle karşılamamız isteniyordu. Yani hep birlikte; Bir taraftan çoktan seçmeli sınanmışlıklarımızı yaşıyor, diğer taraftan da yüreğimize ayaz vurmasın diye kibrit çöpleriyle ısınmaya çabalıyorduk. Yüreğimizin kaldırabileceği şiddette sevelim desek de, ansızın yüreğimizin kaldıramayacağı şiddette ölüveriyorduk. Gece bile dertlere kepenklerini kapatmışken, biz hala kapımızın eşiğine bırakılmış ölümleri ağırlamaya devam ediyorduk. Kısacası hepimiz, koskoca sahnelerin bir daha açılmamak üzere kapatılmış, karaya çalan, kirli ve de ağır perdeleri gibiydik adeta. Bugün gözlerimiz nefreti bile en samimi haliyle taşıyabiliyorsa; Emin olun bunun nedeni, yüreğimizin un ufak edilişindendir, Başağa su taşıyan bunca fidanın vakitsizce uğurlanışındandır, Yüreğimizin meltem rüzgarlarını bile karşılayamayacak kadar güçsüzleşmesindendir, Sessiz ve sedasız gitmelerin öyle ya da böyle bize düşmesindendir, Sırf bazı renklere itaat etmiyoruz diye, yunmuş yıkanmış da olsa, hayal kurmamızın bile yasaklanmasındandır, Ritmini yitirmiş de olsa zaman, ölümün hatırının daima bize sordurulmasındandır, Yarım kalan cümlelerimizi tamamlamak yalancı pehlivanlara düşerken, acılardan geriye kalanları toplamanın da yalnızca bize düşmesindendir, Dokunmaya kıyamadıklarımızı resimlere emanet ettiğimizden beri, o resimlere hiçbir çerçeveyi yakıştıramıyor oluşumuz bile bundandır…. Sözüm ona çocuk olsak bile, her gün yeni baştan ölüyor oluşumuz da bundandır, Şarap tadındaki sevdalardan nasiplenemeyişimiz de… Hatta; Nasır acısına çalan bir ayda ölüme uğurlanışımız bile bundandır… Elif Y. ÖZEL |
| 2516
|
|
|