|
Yayın Tarihi: 9.2.2007
|
|
Baba Ali’nin Çocukluğu
Baba Ali’nin bizi oltaya götürdüğü bir gündü. Kirazlar, erikler yeni çıkmıştı. Limandan palamarları titizlikle çözüp, pancarı çalıştırdık. Kulaklarımıza musiki gibi gelen motor gürültüsüyle ilerledik. Zaten deniz üzerindeyken her şey size değişik ve güzel gelir ve de duyulur. Limandan çıktık, İncir Adası’nın güneybatısına demirledik. Fakat hiçbir şey tutamadık. Nazmuş, Baba Ali’nin ona hazırladığı yerde yemleri oltaya takıp denize sallıyor, arada kocasına yüksek, neşeli, bazen emreder tonlarda, sonra da yumuşak bir “Ali”ye geçerekten nükteli konuşmalarını arzı endam ediyordu. Sandalda tanıdığım bir karıkoca ve misafirleri bir bayan vardı. Başka bir yere İngiliz Burnu’nun Foça’ya bakan yüzüne demirledik. Burası bir gemi batığı üzeriydi. Balık tutmaya başladık. Kiraz, erik atıştırıyor, her balık tutana sevinerekten güzelliklerin tadını çıkarıyorduk. Baba Ali, balık tutamadığı ve ben de onu gaza getirdiğimden sardalye kafalarını oltaya takarak hırsından kendini kaybetti ve bir ara oltayı havaya ataraktan martı avına girişti. Sandalda oradan oraya sıçrıyor, naralar atıyor, balıkları kaçırıyordu. Onu zorla ve de zarafetle durdurabildik. İstediği olmayan çocuk edasıyla köşesine oturttuk. Nazmuşcuğum, müzikli konuşmalarıyla bizi müşerref etmeye devam ediyordu. Limana döndük. ……. ……. Baba Ali bana daha sonra anlattı; sandaldaki misafir hanım, misafiri olduğu çiftin beyini o gezide ayarlamış, sırra kadem basmışlar, aile dağılmış. Bayan bir dansöz emeklisiymiş. Çocuklarından birini kızım daha sonraları Antalya’da görmüş. Nazmuş da Baba Ali’yi bırakıp Ayvalık’a kızının yanına kaçmıştı, gözleri iyi görmediği için denize düştü diye çok korkmuş ve aramıştı. Onları ve beni bir vakte kadar Foça’nın güzel bir koyunda yine oltada görmek mümkün! Angül ABAY |
| 1548
|
|
|