|
Yayın Tarihi: 15.1.2011
|
|
DOĞA, AŞK ve SEVGİ Carmina Burana 
Carl Orff, Bavyera Kütüphanesi’nde, Latince elyazmalarını bulduğu zaman “O Fortuna!” diye bağırır. Carl Orff’u bu kadar sevindiren bu elyazmaları Münih yakınlarındaki bir manastırda yazılmış 318 şarkı ve şiirden oluşuyor. Orff daha sonra doğayı, aşkı, sevgiyi dile getiren bu temaları besteler. Hepimizin yakından tanıdığı (benim dinlemekten bıktığım) farklı ve romantik bir eser yaratır. Nazi iktidarı sırasında “rahatını bozmadığı için”, daha sonra Almanlarla bir süre arası açılır. Türkiye çok sever bu eseri her fırsatta icra edilir. Geçenlerde İZDOB’dan Carmina Burana Bale duyurusu gelince, nasıl acaba? diye merak ettim ve gittik. Bestenin en önemli öğesi korodur bilindiği gibi. Çocuk korosu ve solistler, müzik ve bale sanatçıları, hepsi bir arada hoş bir görsellik… Bale tekniği üzerine bilgim yok. Olmasın. Önemli olan, bir bütün olarak nasıl gördüğüm. Gözlerim aydınlandı, kulaklarımın pası silindi. Mutlu ve huzurlu oldum. Ancak sabah gazeteyi açtığımda bir haber: “Bale sanatçıları prova yaptıkları salondan çıkarılıyorlar. Yeni bir yer de gösterilmiyor” Okuduğum gazeteden mi, benden mi kaynaklanıyor bilmiyorum. Şöyle rahat huzurlu bir gün geçiremiyorum. Bir de sanatçıların arkalarından, “önemli ve yetkili” kişilerin vecizelerini bir duysanız! Sanata ve sanatçılara karşı hoyratlık “babadan oğula” geçiyor. Daha önce de böyle sözler söylenmişti. Ne çabuk “Sümüklü çocuk” benzetmesini kabullendiler. Ancak şunu da unutmamak gerekir. O çocuğun ağzını yüzünü silen kentteki ve ülkedeki sanatçılardır… Üstünü başını giydirip, ak pak temizleyip yurt dışına götüren yine sanatçılar. Oralarda insanlar avuçları patlayıncaya kadar, dakikalarca ayakta kimi alkışlıyorlar acaba? Bu ülkenin balesi, folkloru, piyanisti kısacası tüm sanatçılarını izlemek için sıraya giriyor, bilet alıyorlar. Her şeyde olumlu bir yön bulabildiğim için gözümün önüne salon geldi. Doluydu (Eylül’den beri sahneleniyor.) Zaten, ben bilet bulabilmek için akla karayı seçmiştim. İzmir halkı sanatçılarını sıkı sıkı tutuyor. Onları bu hoyrat insanların eline bırakmıyor. İşte tesellim bu oldu. Koltuklar boş kalmasın, perdeler kapanmasın! Zuhal ÖZÜGÜL |
| 1787
|
|
|