Hayat sürprizlerle dolu bir kutudur. Bu kutunun içinde sürprizin olduğu kadar hepimizin üstüne düşen birer görevi de vardır ve bu görevleri hepimizin tamamlaması gerekmektedir. Ancak görevleri tamamlarken de yanımızda bir yardımcı da olmalı. İşte bu yardımcı “HAYAT ARKADAŞIN”dır.
Aşk. Ben hiç aşık olmadım. Ancak aşkın güzel bir duygu olduğunu biliyorum. Şimdi siz diyeceksiniz ki “sen hiç aşık olmadın nereden biliyorsun?”. Duyduklarımdan ve gördüklerimden. Aşık olanlar birer aşk bulutunun üstünde uçuyorlar. Dünyada gözleri aşık olduğu çocuktan başkasını görmüyor. O çocuk onun için dünyanın merkeziymiş gibi bağlanıyorlar. Ancak bir insana bu kadar bağlanmamak gerekir. Onun bir gün gideceğine alışılmalı. Çocuk bir gün bırakıp gittiğinde kızın hali bir başka oluyor. İlk haliyle son hali çok farklı oluyor. O süslenen ve tıkır mıkır yürüyen kız çocuk terk ettiğinde gestop suratlı ve ağır baba gibi yürüyor. Telefonunu kapatıyor ve adeta dünyaya küsmüş gibi depresyona giriyor. İşte bu zamanlarda bir hayat arkadaşı olsa bu durumdan çabucak çıkıp kurtulabilirdi. (Tabi o çocuktan başka insan görseydi gözleri hayat arkadaşı olabilirdi)
Gelelim hayat arkadaşı kavramına. Hep hayat arkadaşı denince akla ilk gelen şey “eş”tir. Ancak hayat arkadaşı eş olacak değil ya. Hayat arkadaşı demek zor zamanlar senin yanında olandır. Bu anne, baba, arkadaşın olabilirdi. Ancak verdiğim örnekteki kız bir oğlana o kadar çok bağlanmış ki ailesinden kopuk bir çocuk. Kopuk olduğu zaman ailesi de uyarı yaptığı için kız başının çaresine bakmaya çalışıyor. İlla ki bu hayatta hayat arkadaşının olması lazım. Yoksa bu hayatta mutsuz, yalnız olursun. Bir çocuğa bağlanıp da yanındakilerinin kıymetini bilmemezlik yapmamak lazım. Ben o kadar şanslıyım ki etrafımda bir sürü arkadaşım var. Daha doğrusu hayat arkadaşım. Ancak herkeste hayat arkadaşın olamaz. Senin sırrını saklayan ve sana güveninin tam olmalı. Uzun lafın kısası iyi günde kötü günde hastalıkta sağlıkta senin dostun olmayı kabul etmeli.
