Kimsesiz
Akşam üstleri duyulan aryalardan saçılan hıçkırıklar keser yolunu
Sen soğuk gecenin uykusuz dehlizlerinde çırpınırken
En beyazından ellerinin yılgın mutluluğuna güler
Hiç konuşmayan küskün kelimeler
Gecenin hüzünlü soğuk yüzü sana dönük
Mutluluktadır öteki yüzü
Ağzında gevelediğin kelimelerin biter büyüsü
Çünkü sen ay ışığının aydınlatmadığısın
Kelimesiz
Gölgesiz
Kimsesiz
|