HEY ÜNİVERSİTELİ !..
Ağaç yaşken eğilir.
Eğilmezse, yamuk yumuk bir odun olur.
Odun olup, lahmacun fırınında yanmak da var kaderde.
Yanmamak için gidersin üniversiteye.
Burada en üst düzeyde ağırlanırsın.
Hoş geldin faslından sonra yontma işlemi başlar.
Dönüşüm projesi kapsamında dönüştürmek isterler seni.
Haliyle her şeyden kıllanırsın.
Kıl düşer kaleminden.
"Ben neyim, kimim?" diye sorarsın kendine.
Saza gelirsin de baskıya gelemezsin.
Boyun eğmemek var karakterinde.
Ancak gösteri yapman yasaktır.
İzin alıp göstermen gerekir.
Gösterirsin.
Yetkililer uyarır.
“Yavrum, yaramazlık yapma! Söz dinle!…” der.
Seni tahrik eder bu sözler.
Yine de şükret haline.
Üniversitelerde bilim üretilir, biber gazı tüketilir.
Yediğin gaz önünde, yemediğin arkandadır.
Gaza, gazla karşılık veremezsin.
Çünkü öğrencisin, yediğin ne ki?
Yürürsün, yürüyüş olur.
Oturursun, oturma eylemi olur.
Birileri dövizlerini sayarken, sen dövizlere dert yazarsın.
Yerlerde sürüklenirsin, saçların bozulur.
Basınçlı sular eşliğinde halay çekersin.
Hoplarsın zıplarsın, duşunu alır rahatlarsın.
Gözaltına alınırsan, gözü gibi bakarlar sana.
Bak bakalım etrafına.
Karakolda ayna var mı?
Varsa saçlarını tararsın.
Şükret haline.
Emanetsin devlete…
|
