Alamanya (Münih-Ingolstadt) Kısa Kısa Notları
Yurtdışı Gezgen-liği açılışını Almanya ile yapmayı hiç de düşünmemişken fotoğraf sergi daveti nedeniyle yurtdışı açılı-(mı)-şı-nı Almanya ile yaptım. Kısacık gözlemlerimi fotoğraf numaraları üzerinden aktarayım:
1.İlk kez yurtdışına çıkıyor olmanın heyecanı ve tedirginliğini hiç de yaşamamış olmam çok yerindeymiş. Zira oralarda kaybolmak için cidden çoook uğraşmamız gerekiyor. Son derece açıklayıcı-tanımlayıcı-yol göstereci levhalar var. Hiç yabancılık çekmememiz için uçaktan iner inmez mavi beyaz bir yol levhası dikmişler ki "aaaa bunlardan bizde de var" diyerek neidüğümüzü şaşırmayalım.. Çevre yolların-bağlantıların düzeni, trafiğin akışı, gereksiz korna çalınmaması ve yol kenarına olur-olmaz park ederek olur-olmaz wcsini yapanlarla karşılaşmamaktan şaşırabiliriz. Zızt diye yanınızdan varyetelerle geçen bir araç görmediğimize de şaşırabiliriz, ama naaapsın adamlar Türkiye'de yol kenarlarına konulan maket trafik polis aracı gibi yola çişini yapan adam maketi koyacak halleri yok ya.
2. Münih’den çıkıp Ingolstadt’a yol boyunca yeşillikler içinde küçük ama çok düzenli ve bakımlı köyleri geçerek gidiyoruz. Devlet tarafından ne ekilmesinin daha yararlı olacağı belirlenen tarım alanlarının düzeni ilginç. Küresel ısınma öncesi çok karlı bir coğrafya olduğu için evlerin çatıları çok dik. Hemen her köyde mimari yapısı birbirinden farklı bir tane kilise kulesi var. Çok yağış alan bir bölge olsa gerek ki (!... ), hiç yanmış bir orman görmedim. Duvar, çit, bekçi ve yassak levhaları olmamasına rağmen, ormana tecavüz eden bir(şey) yapı v.s. de görmedim.
3. “Yok artık” dememeye çalışarak yanından geçip-gittiğim tenis kortu olan bir köy.
4. Ingolstadt’ın kenarında bir çilek tarlası. Tarladan ailenizle, ellerinizle, seçerek topluyorsunuz. Sanırım çilek ağaçta değil yerde yetişir eğitiminin bir parçası bu. Kene korkusuna karşın eğitimsizlik korkusunu daha mı vahim görüyorlar acaba?...
5. Topladığınız çilekleri gazete kağıdında veya naylon poşette değil özel ambalajında tarttırıp, ücretini tarla sahibesine ödüyorsunuz. “Taze mi“, seçtiriyor musunuz “diye soramadığınız, pazarlık edemediğiniz, kredi kartı geçmeyen bir alış-verişten nasıl mutlu oluyorlarsa?...
Tarla sahibesi de işçilik ücretlerinin yüksek olması sebebiyle, çilek toplama işini müşterilerinin yapmasından mutlu gibi görünüyor. Biz de paçalarımızı çoraplarımızın içine sokuşturup, bir miktar çilek topladıktan sonra ödeme için bu çiftçi hanımefendinin yanına gittiğimizde o tarlanın dibindeki kulubeciğinde okuduğu dergiyi bırakıp tartı işlemini yapıp, ödememizi aldıktan sonra, alış-veriş fişimizi kesti…..!............
6. Çilek tarlasından topladığı çileği, çilek sepetinden yiyen mutlu çocuk fotoğrafı.
7. Çok arandım ve buldum: Hans şapkalı bir çiftçi. Yarı açık bir pub önünde bira fiyatlarını gözden geçiriyor. Pubı işleten Laralı bir Türk. Aynı yerde beni davet eden photoclub üyeleri bir öğlen atıştırması hazırlamışlardı. Menü: Kısır, şakşuka, döner, pirinç pilavı, rus salata, yoğurt…… ama Uzo….
8. Cumartesi pazarı. Bağırışsız, çığırışsız bir pazar yeri. Havaya giremiyorsunuz yani… “Aaaa bu bizim domates, bu bizim kavun, e bu da salatalık, marul“ diye diye dolaştım pazarı…. Yumurta bile aynı bizdeki… Ne kadar çok kadın pazarcı var?...
9. Donna (Tuna) nehri…..
10. Binalar… Yakın tarih yapıları bile o kadar özenle saklanıyor ki. Evin içinde en ufak bir tadilatta belediye yetkililerine haber veriyorsunuz, tespitlerini yapıyorlar ve aslına uygun onarımınızı kontrol ediyorlar. Tavanda değişmesi gereken bir ahşap atkının, uygun renkte boyanmadığı için mülk sahibine ceza ödetip yeniden aslına uygun boyatıldığı gibi olayları dinleyebiliyorsunuz.
11. Bir sokak. Yeni alış-veriş mekanlarıyla bu eski yapıların ahengi çok güzel buluşturulmuş.
12.Aynı kentte Ortodoks ya da Katolik kiliseleri mevcut.
13.Kiliselerin içlerindeki heykeller, süslemeler oldukça zengin.
14. Ingolstadt’da Manisa Belediyesi’nin de desteği ile yapılan cami.
15. Bavyera Eyaleti’nin önemli bir kenti olan Ingolstadt birçok tarihi yapıya da sahip. Çoook…..
16. Almanya’nın birçok yeri bizim özel düzenlediğimiz parklarımıza benziyor olsa da yine de yeşil alanı düzenlemek konusunda çok özenliler. İlginçtir ki o kocaman kocaman parklarda ne bir çitlenmiş çekirdek kabuğu, ne bir bira şişesi artığı, hatta ne de bir sümkürülmüş kağıt mendil bulamıyorsunuz.
17. Surların devamında tarihi yapı. Burada düğün neyim yapmıyonus mu siz…?
18. Audi merkez binası ve arka tarafında fabrika kompleksi. Audi müzesinde, yapılan ilk motosikleti görmek ilginç. Audi’nin bir de flarmoni orkestrası var. Günlük 3000 araç üretim kapasitesini arttırmanın yollarını araştırıyorlarmış. Global ekonomik krizden nasıl bir yöntemle çıkacaklarını göreceğiz... Göreceğiz... Dileriz görebileceğiz...
19. Modellerden v.s. hiç anlamam ama, bu da sergi salonundaydı.
20. Mercedes’i, Audi’yi üreten bir memlekette o kadar çok bisiklet var ki… Ve genç-yaşlı o kadar çok insan bisiklete biniyor ki…. Öylesine güzel düzenlenmiş bisiklet-koşu yolları var ki…. O kadar çok bisiklet park yeri var ki…. Ve bir o kadar da çok, popo genişliği boy uzunluğundan az olan insan var ki…..
21. Nüfusu 120.000 olan bir kentin tren istasyonu. “Demir ağlarla ördük” bizim marşımız ama…. Otobüs yolculuğu hemen hemen yok gibi. Her yere tren var. Tren tarife saatlerini okuyunca şaşırıyorsunuz. Geliş 11.07 kalkış 11.09… Şaşırtıcı olan: Dakikaların şaşmaması. Biraz pahalı. Tırlarla nakliye olan konteynerler görmek mümkün değil. Nakliye esnasında tırdan düşmüş sıfır arabalar da göremiyorsunuz. Trenlerin üzerinde katar katar arabalar, konteynerler düşmeden etmeden nasıl gidiyorlarsa?
22. Şimdilik son olarak bir onarım-kazı çalışması. Geniş ama yoğun yaya trafiği olmayan bir kaldırım olmasına rağmen kimseler içine düşmesin diye aldıkları önleme bakar mısınız?
İlk kez yurt dışında küçük bir kenti gezdim. Şaşırmadım.
www.gunduzakagunduz.com
|
