2050’DE GIDA DÜNYA’YA YETECEK Mİ?
Dünya’da nüfus hâlâ artmaya devam ediyor. 2050’lerde artık 9 milyarda sabitleneceği tahmin ediliyor. Doğrusu bu ne kadar erken sabitlenirse o kadar iyi. Dünyanın kaldırabileceğinden fazla insanın iyi yaşaması mümkün değil. Aşırı nüfus artışı, getirdiği geçim sorunları dışında emperyalist, saldırgan dürtüleri de teşvik ediyor.
Gıda üretiminin ne kadar artması gerektiği üzerinde tartışmalar yürütülüyor. Kimi kuruluşlar bugünkü üretimin 2050 yılında iki misli olması, kimisi de %60-70 dolayında artması gerektiğini ileri sürüyor. Çare olarak ise endüstriyel tarım dediğimiz kimyasal tarım ilaçları, kimyasal gübreler, yoğun su ve makine ile yapılan tarım sistemi gösteriliyor. Ekolojik tarımın verimi düşürdüğü yanlış inancı dünya kamuoyunda bu düşünceye epeyce taraftar topluyor. Halbuki yürütülen birçok denemede ekolojik üretimde verimin endüstriyel tarımdan düşük olmadığını ortaya kondu. Endüstriyel tarımda yorulan topraklarda ekolojik tarıma geçildiğinde ilk üç dört yıl bir verim düşüşü görülebiliyor. Ancak bu sonraki yıllarda telafi ediliyor. Dahası kurak yıllarda ekolojik üretimde verim daha yüksek oluyor. Ancak bu kuruluşların unuttuğu bir konu da halen dünyada 800 milyon dolayında insanın aç olduğudur. Yetersiz beslenenleri hiç konuşmuyoruz. Diğer yandan 1 milyar 400 milyon insan ise obez. ABD’de ortalama olarak bir tüketici alması gereken proteinin beş mislini alıyor. Kısacası endüstriyel tarım ve neoliberal politikalar şu anda da dünyaya bir mutluluk getirmiş değil. Problemin kendisi çare olarak kakalanmak isteniyor.
Dünyadaki açlığın gıda üretimindeki yetersizlikten olmadığı aslında çok açık. Dünyadaki açların çoğunluğunun kırda mı kentte mi olduğunu kendimize soralım. Çoğu kişi kentlerde olduğunu zannediyor olsa da doğru cevap ezici çoğunluğunun kırlarda yaşadığıdır. Bunların önemli bir kesiminin toprağı yok. Olsa idi kendi gıdalarını öncelikle üretirlerdi. Bazıları ürünleri o kadar ucuza satıyor ki kendi aç kalıyor. Örneğin kahveye tüketicinin ödediği paranın sadece %2’si çiftçinin eline geçiyor. Tabii savaşlar, çölleşme, kuraklık gibi bir sürü başka faktör de var. Ancak bunların da önemli bir kısmı gene politik kaynaklı veya endüstriyel tarımdan kaynaklanıyor.
FAO (Birleşmiş Milletler Gıda ve Tarım Örgütü) bile şu anda üretilen gıdanın 9 milyar insana yeterli olduğunu açıkladı. Dünya’daki gıda üretimin üçte biri FAO çalışmalarına göre israf veya kayıp. Otellerdeki açık büfe sistemini biliyorsunuz. Buradaki gıdanın çoğu çöpe gidiyor. Süpermarketlerde de sebzelerin önemli bir kesimi çöpe gidiyor. Bazı ürünler ise tüketiciye ulaşamıyor bile.
Bir de biyoyakıt sorunu var. Bunlar artarsa gerçek bir tehlike büyüyecek. 2030 yılına doğru hububatların %13’ünün biyoyakıt olarak kullanılacağı hesaplanmış. Gelişmiş ülkeler ise (Türkiye dahil) biyoyakıtı teşvik ediyor.
Diğer bir konu iklim değişikliği. Endüstriyel tarımın iklim değişikliğini arttırdığı biliniyor. İklim değişikliğine karşı doğru dürüst önlem alınmadığı gibi endüstriyel tarım destekleniyor.
Bütün bunlara karşı ekolojik tarımın, küçük işletmelerin desteklenmesi gerekiyor. FAO 2014’ü aile tarımı yılı ilan etti. Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı da toplantılar düzenleyerek buna destek oluyor görünüyor. Ancak çıkan yasalar ve uygulanan tarım politikalarının çoğu küçük işletmelerin yok olmasına yönelik.
|
