Elif Y. ÖZEL

HEP YARIM KALDIK



Bizim hiçbir zaman “hep”lerimiz olmadı.
Her vakit yanı başımızdaydı “biraz”larımız.
Kaldığımız yerden devam ederken hayata,
“Az biraz” da olsa, “hep” olmamak için razı olduk “biraz”ın “az” tarafına.
Mesela;
Gülerken bile “birazcık” gözyaşı kattık bakışlarımıza.
Severken bile sızlattık yüreÄŸimizi “biraz biraz” .
Hatta neÅŸeli de olsa satırlarımız, hüzne dokunduk “az biraz” .
Duyguların adı deÄŸiÅŸirken, “hep olmaya inat” “az biraz” ne bulduysak kattık yüreÄŸimize.
Gülerken ağladık mesela
Ve severken bile en acılısını makbul saydık.
Bir tek çocukluk anıları yakışırdı ya neşeli satırlara,
Biz yine de hikayenin sonunu “aÄŸlayan çocukluÄŸumuzla” tamamladık.
Patlayan topumuz,
Elimizden kayıp giden balonumuz
Ve düşünce kanayan dizimiz için yeniden ağlattık çocukluğumuzu.


Elif Y. ÖZEL

---

---

"Elif Y. ÖZEL" bütün yazıları için tıklayın...