Güzel Ülkem Yalnız Değilsin
Hayat, sözlerini bulamayan şarkılar gibi akıyor.
Dünü, yarınlar için bitiriyoruz.
Şimdi yeni bir mevsim kapıda…
Dallarından düşmeyi bekliyor yapraklar.
Oysa yaşanacak günler daha önce düşüyor toprağa.
Ah o çığlıklar!
O çığlıklar yok mu, çok fena yakıyor içimizi.
Başka yerlerde de oluyormuş böyle şeyler.
Olmaz olsun!
En güvenilir yer Mars’mış.
Öyle diyorlar.
Ancak gerçekler,
krizler gibi acıdır; teğet geçmez.
Her gün yeni haberler geliyor.
Gelmez olsun!
Gazete haberleri, hayatın derinliğindeki ölümleri anlatıyor.
Üç gün ara vermiyor ölüm.
Hayat devam ediyor, nasıl bir hayatsa.
Herkes işinde gücünde…
Artık hiçbir şeye sıcak bakmayacağım.
Çünkü umut yolunu kapatmışlar.
Ayrılık ateşine odun atıyorlar.
Yediğimiz lokma boğazımızdan geçmiyor.
Mızrak çuvala sığmayınca ucu bir yerimize batıyor.
Şimdi gülmek haramdır bize, düşünmekse tehlikeli.
Konuşmayacağım, her şey ortada.
Belli ki, yüksek dozda acı yazıyor bize birileri.
Yırtıp atmalı bu reçeteyi.
Hadi!
Sen…
Can pazarım, ecel terim.
Güzel ülkem, yalnız değilsin…
|
