Elif Y. ÖZEL

EKSÄ°K BÄ°R ÅžEHÄ°RDE YAÅžAMAK



Benim en anlamlı talihsizliğim, eksik bırakılmış bir şehirde doğmaktı.

AÅŸkların bile siyah beyaz yaÅŸandığı, kavuÅŸmaların ise lüzumsuz sayıldığı, hatta zamanla aynılaÅŸan ve aynılaÅŸtıkça da eksilen insanların bir arada yaÅŸadığı bir ÅŸehirde…

Şöyle ki;

Eksik bir ÅŸehirde yaÅŸamak;

“Sözlerim kimseyi incitmesin” diye susmaktı.

Eksik bir ÅŸehirde yaÅŸamak;

Yüzümdeki efkârı rakıya döndürsün diye, ruhumun ötelenen yanını merhametimle sarmaktı.

Eksik bir ÅŸehirde yaÅŸamak;

Yalnızlığımın üzerine bağdaş kurmaktı.

Ve hatta gerilme katsayımı düşürür umuduyla da avucumdaki acıları enine boyuna esnetmekti.

Eksik bir ÅŸehirde yaÅŸamak;

Öznesi yitik cümleler kurmaktı.

Söveceğim günler için dilimin ucunda nahoş kelimeler biriktirmekti.

Eksik bir ÅŸehirde yaÅŸamak;

Aklım, saçlarım kadar dağılmasın diye aşkı sadece 3 kelimeyle tarif etmekti.

Ve sırf “O aklımda” diyebilmek için lades oynamaktı…

Kısacası, hayatın karanlık tarafına tutunan insanlara tahammül etmekti.

Yani eksik bir ÅŸehirde yaÅŸamak;

Saf dışı edilerek yaşamanın ne anlama geldiğini uygulamalı olarak öğrenmekti.


Elif Y. ÖZEL

---

---

"Elif Y. ÖZEL" bütün yazıları için tıklayın...