Elif Y. ÖZEL

ÇOK HOŞ GİDİYORUZ



Akreple yelkovan arasındaki husumeti bile bizden bilen bir zamanda yaşıyoruz.
Daha da kötüsü, sürekli ölmeyi emreden bir zamanda…
Buna raÄŸmen hala, hayata hoÅŸ gelmiÅŸ olduÄŸumuzu düşünüyoruz ya…
Bence fena yanılıyoruz.
Şöyle ki…
Şiir kıvamında yolculuklar planlıyoruz.
Planlıyoruz ama….
Ya cam kenarını bizden önce kapan yolcuyla dalaşıyoruz
Ya da yanımıza alamadığımız kendimize rağmen yola çıkıyoruz.
GeçmiÅŸten, “gülümseten dünlerimiz” diye bahsetmek istiyoruz.
Ä°stiyoruz ama…
Ne acılarımızı tozlu raflara kaldırabiliyoruz
Ne de aşklarımızı tuzlu raflarda saklayabiliyoruz.
Yüreğimizi mevsim normallerinde tutmaya çalışıyoruz.
Çalışıyoruz ama…
İki gün mevsim normallerinin üstüne çıkarttıysak,
Beş gün mutlaka mevsim normallerinin altına indiriyoruz.
Yara”dan baÅŸlamayı ve “yaradan” a varmayı diliyoruz.
Diliyoruz ama…
Ne “Yara alanı” koruyabiliyoruz
Ne de “Yaralayanı” cami avlusuna bırakabiliyoruz.
Yanlışı bile dosdoğru sevelim istiyoruz.
Ä°stiyoruz ama…
Ya Aşkın metodolojisini reddediyoruz.
Ya da “Ederim AÅŸk’tı benim, kederimse ayrılıklarım… Diyecek kadar aÅŸktan vazgeçiyoruz.
“AÅŸk ara söz kıvamında yaÅŸanmaz” diyoruz.
Diyoruz ama…
Mevzu dile kolay cümleler kurmaya gelince,
Ne kaybolan öznemizi merak ediyoruz
Ne de yüklemsiz bırakılan cümlelere kol kanat geriyoruz.
Demem o ki;
Biz hiç hoÅŸ gelmiyoruz…
Bence çok hoÅŸ gidiyoruz…


Elif Y. ÖZEL

---

---

"Elif Y. ÖZEL" bütün yazıları için tıklayın...