EKONOKOMİK HALLERİMİZ
Kendi yağımızla kavrulacaktık, yağsız kavrulduk. Hayat, düdüklü tencerede pişirdi bizi. Geçim derdindeyiz, dar yerlerden geçemiyoruz. Evdeki hesap AVM’ye uymuyor. Resmen, aşklık sınırının altında yaşıyoruz. Ayağımızı yorganımıza göre uzatıyoruz ama açıkta kalan yerimizi söylemiyoruz. Çünkü utanıyoruz. Bizi zengin zannetsinler diye, zengin kalkışı bile yapıyoruz. Fakirliğin gözü kör, zenginliğin gözü şaşı olsun. Eskiden beş ortak bir danaya girerdik, şimdi beş ortak bir koyuna giremiyoruz…. Odun köfte yiyoruz, “Ne odunu?” diye sormuyoruz. Cari açık büyük artış göstermesine rağmen, kışın soğuktan yazın sıcaktan hissetmiyoruz. Dört kişilik bir aile olarak, insanca yaşamak için aramızdan bir kişiyi kapı dışarı ettik. Şimdi rahatız…
Enflasyon beklentileri aştı. En iyisi beklememek! Enflasyonu baz alırsak, baz istasyonlarının sağlığımız için zararlı olduğunu biliyoruz. Küçük su bir lira, WC iki lira… İşte ekonomik durumumuzun özeti bu. Piyasalar çok tedirgin, dokunsan ağlayacak. Enflasyon ahlak bozuyormuş, ağzımız boşuna mı bozuldu? “Geçim sıkıntısından kıvranıyorum" demek yasak, "Zevkten kıvranıyorum” demek serbest. Olmaz böyle!
Cari açık kader değil, kederdir. Ekonomik oyun bunlar, çalmaz sazlar oynamaz cariyeler. Orta vadeli planımız ortadan başlasın. Enflasyonla topyekün mücadele topsuz olmaz. Vatandaşın cebine bakıp bütçe yapılacakmış ama vatandaşın cebi yok. Ödemim var, kredi çekip başıma iş açacağım. Ceviz büyüklüğünde dolu yağdı, bu yıl ceviz bol olur inşallah.
Ekonomide dengelenme başladı, tek ayak üzerinde durabiliriz. Dayanıklı ev aletlerini istediğimiz duvara dayayabiliriz. Avrupa’yı yakalamamız an meselesi. Ancak neresinden o belli değil. Brezilya’dan şarbon gelmiş. Hoş gelmiş. Öleceksek, şarbondan ölelim. Karantinaya alsınlar bizi. Kimseyi yaklaştırmasınlar yanımıza, kafamızı dinleyelim. Böylece önemsetiriz kendimizi. Arkamızdan, “Paraları varmış, et almışlar” desinler. Gün gelir, devran döner yeriz. Olmasaydı donumuz böyle, ne güzel sevişirdik…
|
