Yabanıl Bir Yanım Vardı Benim
Adnan Varınca
isterim harflerim renklerimle uyumak
iyi gelir muhakkak çocuklar resim çizer
boş sıralarda hava soğuk -kör bellek- nereye
koydum harflerimi -ben Varınca- orada buldu
beni sokakta elimde fotoğraf makinesi
ışığı tutsak ederim üç kuruşa bir anı
yüz yirmi yıl yaşamak isterken saftım
hastalığı yaşlılığı hesaba katmayışımla
bir sakız ağacını bir engürü armudunu
gerçeğe dönüştürürken değil sanatla
geldim gitmek istemedim yine de saydılar bir iki
üç kuruşluk elma yüzünden düştüğümüz hâle bak
|
