Ãœmit YILDIRIM

Damla Damla Düştüm Toprağa



Camille! Ah sen Camille,
Ceninle mi besledin beynini.

Tutku mu ÅŸimdi bu,
Aşka biçim verilir mi?
Yoksa kusursuzluğa mı özendin,
Ah, rüzgâr değildi dokunan sana
Nemesis’in elleri…

Pencerelerin sökülür şimdi perdeleri…

Kır heykellerini, ellerinle yaptığın,
Kır içindeki heykelleri;
Kırılsın usunun sınırları da!

Önce aklı terk etti onu,
         sonra destekçi babası,
         sonra koruyucu aÄŸabeyi,
         sonra annesi arayıp sormadı,

         sonra, otuz yıl sonra,

         topraÄŸa düştü elleri çün
         onlarla yapmıştı heykellerini.

Ah Camille, neden istemedin beni!


Ãœmit YILDIRIM

---

---

"Ümit YILDIRIM" bütün yazıları için tıklayın...