Uluay KOÇAK GÜVENER

SUSKUN



kuşlar düşüyor çoraklaşan ruhumun yamaçlarına
buz tutan gözyaşlarım mühürlüyor suskunluğumu
yazdığım hiçbir şiir gülümsetmiyor bir martıyı
bakamıyorum eskisi gibi meltemli sahillerde ümitlerime
ellerim bağlı nefes aldırıyor hayat
ÅŸehir ÅŸehir insan insan
hiç anlamadın yaşamı
tanımadın
ÅŸaÅŸma
çağlamasını dindiremediğin yaşların donuyor
hiç bitmeyen ayazında dünya gözünün
bir soğuk kıştan çıkmıştı ellerin
üşüyor


Uluay KOÇAK GÜVENER

---

---

"Uluay KOÇAK GÜVENER" bütün yazıları için tıklayın...