Uluay KOÇAK GÜVENER

HER SABAH



Her sabah kendi yalnızlığına doğru evden çıkarken kendisine derin bir hüzünle gülümseyen ahşap kapının önünden geçtiğinde, ne çok anladı yalnızlığın bir gitmek değil beklemek olduğunu ve o zaman düşündü gitmek isteyip de gidemediği anlara göndermek için yazdığı kelimeleri siz şimdi onları dinlediğinizi fark etmeseniz de

Gölgemin benden önce ağladığı akşamlara
Alışık değil ruhum
Yağmurun benden önce düştüğü fırtınalara
Dünyanın aklımdan hızlı dönmesine
         alışık deÄŸil
Fütursuzca biten saatlere
                  hiç deÄŸil

Kanca kanca batarak yazıyor hayat
Kimsesiz notalarla
Mavi bir bulut gibi kanatarak
Yalnızlık senfonisini
Sararmış kağıtlar gibi kırışmış yüreğine
Haydi gülümse

Åžehrin griliÄŸine mahkum,
Renklerle bezenmiş bir reklam tabelası yaşantımız
Mavilikleri kirleten ÅŸehrimsi bir nehir,
Mutsuz ruhların üstünde gezindiği bir şehir...


Uluay KOÇAK GÜVENER

---

---

"Uluay KOÇAK GÜVENER" bütün yazıları için tıklayın...