YENİLE BENİ YENİDEN
“Güneş tepelerin üzerinden kayboldu” diyerek başlamak isterdim bu yazıya. Ne yazık ki karşımda artık tepeler yok... Hep AVM’ler ve koca koca plazalar var. Güneş ise, betonlar arasında kayıp.
Kış geliyor ama ondan önce sıra sonbaharda. İlk yağmurlar geldi bile. İlk yağmurlarla birlikte ilk yazılar yazıldı. Son yılların tekrarı. Dört bir yandan başladı sonbahar sevmeyenler korosu.
Sonbahar depresyonu tetikliyor. Sonbahar geldi aman depresyona dikkat! Sonbahar yorgunluğunu üzerinizden atmak için bol bol su için. Aşırı uyuyabilirsin, çok yiyebilirsin ya da iştahsız olabilirsin. Belki hiç su içmek bile istemeyebilirsin. Sakın sorma “Neden?” diye, işte suçlu orada. Kovun gitsin sonbahar...
Manşet atmış gazetenin biri, demeç vermiş belediyesi. Sonbahar temizliği başlamış. “Durun!” diye haykırıyorum. Bırakın o yaprağı. Durun daha yeni geldi….
Vatandaş soluğu aktarlarda almış. Hastalığın baş suçlusu yaklaşmış. Hani çağırmayaydı düşünmeyeydi hani çekmeseydi kendine. Hani dün söylem böyleydi?
Oysa, ne güzel bir öyküdür sonbahar. Yeni bir başlangıca hazırlıktır. “Zaman akıp gidiyor tadını çıkar” demektir. Sonbahar, “Bahara çiçek çiçek açacaksın dinlen, hazırlan” demektir.
Bir zamanlar, tazelenmek canlanmak silkelenmek sabahları daha dinç uyanmak, daha enerjik olmak demekti sonbahar. Çağ atladık çok bilgilendik. Her şeye daha gelmeden çözümümüz ve tedbirimiz var. Bitmiyor isteklerimiz, aşklarımız sürmüyor, sürmüyor acılarımız ya da sevinçlerimiz. Çarçabuk büyüyor çiçeklerimiz, domateslerimiz, ineklerimiz. Beklemeye, sevmeye ve hissetmeye tahammülümüz yok. Yavaşlığa tahammülümüz yok. Mutlu olma nedenlerimiz git gide azalıyor. Sürekli her şeyi eleştiren ve hiçbir şeyi sevmeyen huysuz mutsuz bireyler olduk. Sürekli konuşuyoruz. Dinlemiyoruz izlemiyoruz hissetmiyoruz. Sevemiyoruz. Sıcağa söylenip soğuğa sövüyoruz.
Mevsimler kırgın artık bize. Ne yaz mutlu geliyor ne sonbahar ne de kış. Geldikleri gibi gidiyorlar hızlıca. Ne kar görebiliyoruz ne yaz. Kırgın yer ve gök bize.
Baharın gelişini çok sevenler bilmiyorlar, gelmesi için bir süreliğine gitmesi gerektiğini. Yükselsin her köşe başından bir ses: “Ben seni çok sevdim Sonbahar...”
Hoş geldin. Yenile beni, yeniden. Sırayla gelir mevsimler. Sırayla söylüyorum şarkılarımı: “Ben seni çok sevdim Sonbahar...”
|
