Uçuşma
gökyüzünden başlıyor çekincelerim
sınırlı bir yaşam yolunda
yıldızlardan uzak bir akşam yemeğinde
ışıksız daha çok
uzak tariflerle
niçin bu ızdırap tarihçesi bilmiyorum
kendimden uzak yarınsızım
yarımsız bir yarım
çaresiz bir kabulleniş gerçeksizliğinde
izlerini aradığın bir geçmişin tufanında
kısık seslerimizle bugündeyim
henüz büyümemişliğin verdiği etrafı gizli bir kabulle
yazık değil mi
yalnızlık değil mi bu
onca geçen ömrün yuvalanmasında
kasabanın garip kanalına düşüyor ellerim babamla
geçen bir zaman sızısı ile
kaçınılmayan yolculukda
nerdeyim
buruk bir tad
esrik bir buluş
hiç geçmiyor
geçince ise
geç her şey
yudumlayamadığım ince belli bardakta ki çayımla burdayım
dudaklarım gittikçe çizgi halinde
küçüğüm bir zamanlar gibi
gülerek koştuğum çayırlarda ellerinden tutuyorum dağların
asılı kaldığım her bozkır bana mesafeli
yavrusuyum Anadolu’nun
onun içinden gelip içinde olamamaktayım
yürüyorum herkes gibi beyazın seslenişine saçlarımdan
karşı koyamam
yalvarıyor zaten bilmediğim yıllarım
yine başlıyor işte kavgalarım
sana söylüyorum, kendime, onlara, tanık olduğum her şeye
kavaklardan vaz geçeli sulamıyorum onları
rüyalarımda bile yoklar
söylemek isteyip bıraktığım çiçekler serbestler
|
