özlemin yorgunluğundan hayatın griliğinde yüzmeyi bırak
avucunun içinde ne varsa maviliklere sür ruhunu
mutlu uçuşlarının seyrinde
karanlıklara düşmesin diye bir elin göğsünde
ıssız adalardan geçiyorsun
uzak kıyılar yakın oluyor serçe parmağında
gözyaşına sığmazken hatıralar
ne çok eşikten geçtin tek başına
kapılar sallandı sen kaçarken
ve sen çok istediğin için durmadı dünya
gördün
sırların dağılmış rüzgarla
yittiğin kıyılarda
