Azime AKBAÅž YAZICI
Ve elbet ay gülümser kedilere
Küresel ölçekteki çevresel felaketler ve küresel ısınma nedeniyle soyları tehlike altına giren bitki ve hayvan türlerinin son umudu olan gen bankaları, dünyamız için "Nuh’un Gemisi" görevini üstlendi.
ve elbet ay gülümser kedilere
Kediler tırnaklarını gömer derinlerine. Acı gelir geçer sırça yüreklerinden, göz bebeklerinden doğru yol alır resimler. İncinir tüyleri, dile getirmezler. Diyemez yutarlar zehir rengi anların görselliğini. En sevdiklerinin ellerinde başka el vardır, gözlerinde başka gözler. İnce ince ağlar kediler, en sızılı ezgilerin kıyan sesinde kıyıma uğrar, diyemezler. Mır mır eden dillerinde sus olurlar. Sus olur kediler.
Yitik güllerin dikensi kanamalarında tırnaklarını köreltirler. İnler kediler.
Şubat iner hep iner renklerime, kediler yola vururlar kendilerini. Heybeleri sır ve kum.
Delice yanım acır, kirpiklerime süzülen katre katre kan yakar çizgilerimi. Geride kalan her neyse ve her neredeyse yüklenen sardunaki gecelere, ellerin yok ellerimde. Ne de gözlerin yakın derinlerime. MaÄŸrur duruÅŸuyla yivli minare süzülür gelir rüyalara, ayılır saçlarım ÅŸiir kokulu Akdeniz’e. AÄŸlarım.
Buz dağları oturmuş avuçlarım yangın yeri özleminde mayıs ikindisini çağırır. Gölgelenir elası gözlerimin. Delice yanım ellerindekine kilitlenir, yutkunurum zehir. Irmaklar boşanır sessiz. Dip olur, katran karası her yanım. Gözlerin kuyu. Neredesindir ve neresinde resimlerin.
Sus olur kedilerim. Ay kedisi gecelerimden bir değil, yüz değil, bin bir yıldız düşer parmak uçlarıma. Ödü kopar sessiz çizgilerimin.
Kan çanağı gözlerinde Gelincik kızın cılız sesler haykırır, küskün. Ağır ağır sabah gelecektir sırça divitine. Saçlarında onlarca gemi demir atacaktır, usul. Her gemiye bir balık ismi verecek, oltaları düşünecek, irkilecektir.
Kan kırmızı giysileri içinde yeÅŸile serecektir kendini. Deli dualarında belki son uykusuna vuracaktır incecik gövdesini. Kulağında kedi sesleri, Akdeniz’in Ege’yi öptüğü deniz fenerinin gölgesinde serilecektir tarih dokumuÅŸ taÅŸlara.
Ve elbet ay gülümser kedilere bir yerde. Tırnaksız.
Gelincik yaylım ateşine girmişken çetin topraklarda, filizlenir kedinin derin yeşil gözleri. Örtülür karanlık. Hepsinden güzel sözcükler dökülür sürgün çiçeklerin. Kimsesiz kediler kırıldı kırılacak tırnaklarının kan acısında ay kedisi olmayı düşler.
Aydan düşmeyi doludizgin. Gelincik kızın saçlarındaki her gemi bir balık.
Yeniden.
Yeniden.
Kimbilir belki serçeler dile gelir, yağmurlardan. Her kedi ay kedisi.
Yağmur serçesi, gelincik balığı, ay kedisi bir öykü yazarlar tek dilden. Duymuyor musun kediler dökülür aydan.
NefesTen / İlya Yayınları.
Azime AKBAÅž YAZICI
www.azimeayazici.blogspot.com
Küresel ölçekteki çevresel felaketler ve küresel ısınma nedeniyle soyları tehlike altına giren bitki ve hayvan türlerinin son umudu olan gen bankaları, dünyamız için "Nuh’un Gemisi" görevini üstlendi.
ve elbet ay gülümser kedilere
Kediler tırnaklarını gömer derinlerine. Acı gelir geçer sırça yüreklerinden, göz bebeklerinden doğru yol alır resimler. İncinir tüyleri, dile getirmezler. Diyemez yutarlar zehir rengi anların görselliğini. En sevdiklerinin ellerinde başka el vardır, gözlerinde başka gözler. İnce ince ağlar kediler, en sızılı ezgilerin kıyan sesinde kıyıma uğrar, diyemezler. Mır mır eden dillerinde sus olurlar. Sus olur kediler.
Yitik güllerin dikensi kanamalarında tırnaklarını köreltirler. İnler kediler.
Şubat iner hep iner renklerime, kediler yola vururlar kendilerini. Heybeleri sır ve kum.
Delice yanım acır, kirpiklerime süzülen katre katre kan yakar çizgilerimi. Geride kalan her neyse ve her neredeyse yüklenen sardunaki gecelere, ellerin yok ellerimde. Ne de gözlerin yakın derinlerime. MaÄŸrur duruÅŸuyla yivli minare süzülür gelir rüyalara, ayılır saçlarım ÅŸiir kokulu Akdeniz’e. AÄŸlarım.
Buz dağları oturmuş avuçlarım yangın yeri özleminde mayıs ikindisini çağırır. Gölgelenir elası gözlerimin. Delice yanım ellerindekine kilitlenir, yutkunurum zehir. Irmaklar boşanır sessiz. Dip olur, katran karası her yanım. Gözlerin kuyu. Neredesindir ve neresinde resimlerin.
Sus olur kedilerim. Ay kedisi gecelerimden bir değil, yüz değil, bin bir yıldız düşer parmak uçlarıma. Ödü kopar sessiz çizgilerimin.
Kan çanağı gözlerinde Gelincik kızın cılız sesler haykırır, küskün. Ağır ağır sabah gelecektir sırça divitine. Saçlarında onlarca gemi demir atacaktır, usul. Her gemiye bir balık ismi verecek, oltaları düşünecek, irkilecektir.
Kan kırmızı giysileri içinde yeÅŸile serecektir kendini. Deli dualarında belki son uykusuna vuracaktır incecik gövdesini. Kulağında kedi sesleri, Akdeniz’in Ege’yi öptüğü deniz fenerinin gölgesinde serilecektir tarih dokumuÅŸ taÅŸlara.
Ve elbet ay gülümser kedilere bir yerde. Tırnaksız.
Gelincik yaylım ateşine girmişken çetin topraklarda, filizlenir kedinin derin yeşil gözleri. Örtülür karanlık. Hepsinden güzel sözcükler dökülür sürgün çiçeklerin. Kimsesiz kediler kırıldı kırılacak tırnaklarının kan acısında ay kedisi olmayı düşler.
Aydan düşmeyi doludizgin. Gelincik kızın saçlarındaki her gemi bir balık.
Yeniden.
Yeniden.
Kimbilir belki serçeler dile gelir, yağmurlardan. Her kedi ay kedisi.
Yağmur serçesi, gelincik balığı, ay kedisi bir öykü yazarlar tek dilden. Duymuyor musun kediler dökülür aydan.
NefesTen / İlya Yayınları.
Azime AKBAÅž YAZICI
www.azimeayazici.blogspot.com
"Azime AKBAŞ YAZICI" bütün yazıları için tıklayın...