Başka Bir Hayvancılık Sistemi Mümkün mü? Doğa ve Çiftçi Dostu Sistemlere Doğru Çalıştayı
.:: Etkinlikler / Kültür Sanat
Yayın Tarihi: 4.1.2012
Başka Bir Hayvancılık Sistemi Mümkün mü? Doğa ve Çiftçi Dostu Sistemlere Doğru Çalıştayı
Başka Bir Hayvancılık Sistemi Mümkün mü? Doğa ve Çiftçi Dostu Sistemlere Doğru Çalıştayı 6 Ocak Cuma günü saat: 9.00 –17.00 arası. Ziraat Fakültesi Tarım Ekonomisi Bölümü Seminer Salonu’nda yapılacak.
Çalıştaya; Tarım Ekonomisi Derneği, Tarım Ekonomisi Bölümü, Zootekni Bölümü, Tarla Bölümü, Mühendislik Fakülteleri Gıda Bölümü ve Çevre Bölümü, Tıp Fakültesi Halk Sağlığı katılacak.
Çalıştayın gerekçesi :
Hayvancılık son dönemlerde bitkisel üretimden kopmaya başladı. Önceleri hayvancılık işletmelerin gübreleri bitkisel ürün için gübre, bitkisel üretim yan ürünleri ise hayvancılık için yem oluyordu. Bu giderek birbirinden koptu. Meralar sürülerek tarla haline dönüştürüldü, var olanlar da erozyonla aşınmaya terk edildi. Meralarımız giderek fakirleşmeye devam etti. Hayvancılıkta ise çok az sayıda büyük işletmede çok sayıda hayvan sıkıştırılmış alanlarda üretim yapmaya başladı. Buna İngilizcede sıkıştırılmış hayvan besleme çiftlikleri (confined animal feeding operations) (CAFOs) denmeye başladı. Bu işletmelerde uygulanan tarım sistemine genel olarak endüstriyel tarım denmektedir. Daha küçük işletmelerde de aynı sistem uygulanmaktadır. Bu sistemlerde gübre ve idrarın birikimi önemli bir çevre problemi yaratmaktadır. Hayvanlarda hastalıklardan kaçınmak üzere antibiyotik kullanımı artmaktadır. Bu ise insanlarda kullanılan antibiyotiklerin etkili olma şansını azaltmaktadır.
Bu işletme tipi birçok ülkede devletler tarafından destekleniyor. Et, süt ve yumurta üretiminde az sayıda şirketin yoğunlaşması daha ekolojik ve verimli hayvancılık sistemlerinin ve meraya dayalı küçük ve orta büyüklükteki işletmelerin yaşamasını güçleştirmektedir. Bu hayvancılık sistemi ile su ve hava kirlenmektedir. Büyük endüstriyel hayvancılık işletmelerinden sızan maddeler yer altı ve yerüstü sularını kirletmektedir. Ayrıca yoğun amonyak gazı hava kirliğine yol açmaktadır. Bu tür işletmeler karbondioksit, metan gibi sera gazı oluşturucu gazları ekolojik üretim yapan hayvancılık işletmelerine göre daha yoğun olarak üretmektedirler. Endüstriyel hayvancılık işletmelerinin ülkenin belirli yerlerinde daha fazla yoğunlaştıkları da dikkate alınırsa, yem tedariki, ürün ve atıkların taşınması için, ekolojik ve bitkisel üretimle entegre üretim yapan ve ülkeye daha homojen olarak dağılmış hayvancılık işletmelerine göre daha fazla sera gazı üretilmesine yol açacağı görülebilmektedir.
Diğer önemli bir konu da endüstriyel hayvancılık işletmelerinde üretilen ürünlerdeki kalite kayıplarıdır. Bunların en önemlilerinden biri de omega 3 içeriğindeki düşüştür. Bu ise insanlarda kalp ve damar hastalıkları ile sinir ve beyin hastalıklarında artışa neden olmaktadır. Bu tür dışsallıklar bu endüstriyel hayvancılık sisteminin maliyetinde dikkate alınamamaktadır.
Gelişmiş batılı ülkelerde yürütülen destekleme politikaları (prim vb.) endüstriyel hayvancılıkta kullanılan mısır, soya gibi ürünlerin çoğu zaman maliyetinin de altına çiftçilerden alınarak hayvancılıkta yem olarak kullanılmasına yol açmaktadır. Türkiye de çoğu GDO’lu olan bu ürünleri hayvan yemi olarak ithal etmektedir. Gelişmiş ülkelerde desteklenerek düşük maliyetle yetiştirilen hayvansal ürünler Türkiye sınırlarını zorlamaktadır. Gerek gelişmiş ülkelerde gerekse de Türkiye’de meralarda hayvancılık yapanlar endüstriyel hayvancılık işletmeleri ile rekabet edememektedirler. Bunun sonucunda ekolojik olarak meralara dayalı üretim yapan küçük ve orta büyüklükteki tarım işletmeleri rekabet edemeyerek hayvancılığı terk etmektedirler. Konu bu özellikleri ile çiftçileri, zooteknistleri, çayır-meracıları, tarım ekonomistlerini, çevrecileri, hekimleri ilgilendirmektedir. Bu bir günlük çalıştayda şu gibi sorulara yanıt aranmaya çalışılacaktır: Endüstriyel tarım sistemlerinin doğa ve insan üzerinde ne gibi yükleri bulunmaktadır? Endüstriyel hayvancılık sistemleri ıslah edilebilir mi? Ekolojik, çiftçi ve tüketici dostu hayvancılık sistemleri nasıl geliştirilebilir? Meralarımız bu sistemler için geliştirilebilir mi? İstenilen gelişmeleri sağlamak için ne gibi ekonomik ve yasal önlemler alınabilir? Bu açıdan çeşitli uzmanlıklardan nasıl yararlanabilir?
