Ahmet ÖNEL

Bir Ayin İçin Güzelleme



      Bir çiçeÄŸi sana ait kılan ne olabilir? Ona bakma biçimimiz mi , yoksa yine ona dokunmayı, dahası koklamayı bilme ustalığı mı? Aklın karmaÅŸası yanında çiçek adlarının lafı mı olurmuÅŸ! Evet, bir çiçeÄŸi sana ait kılan tek ÅŸey o çiçekle yer deÄŸiÅŸtirme becerisidir belki de. Bahçedeki mor salkım, yol üstündeki afacan mimoza ya da pencere şımarığı bir sardunya düşündürüyor bütün bunları. Foça’nın serin rüzgarında saçlarınla birlikte aklın da bir gidip bir geliyor. Sahi, en son ne zaman saklambaç oynamıştın bir baÅŸtan çıkarıcıyla? Kekeme bir özrü taç yapraklarının arasına ustalıkla saklamayı becermiÅŸ bir beyaz gül mü yardımcı olmuÅŸtu yoksa sana? Israrın yeni bir tarifini yüklenip yakana yerleÅŸen bir karanfille asla anlaÅŸamadığını iyi hatırlıyorsun yine de. DostluÄŸu tazeleyen bir çiçek kırık bir dizeyi de yol arkadaşı ister yanında. Hayır, onu da yapmadın! Tuhaf bir gururun solmuÅŸ bir leylaktan farkı var mı peki? Bahar çığlık çığlığa dışarıda. Her çiçek bir kapris saklıyor. Her kaprisin bir öyküsü var ve her ÅŸeye meydan okuyan bu ayine sessiz bir çığlıkla katılıyorsun yalnızca. Çiçek günahkardır bu yüzden; ama önce bu günahı hak etmeli. Uzaktan mahÅŸerin dört atlısı _ ıhlamur, iÄŸde, akasya ve hanımeli_göz kırpıyor. Bir çiçeÄŸi sana ait kılan yalnızca sensin diye fısıldıyor bir papatya. Ömrü kısa ama aklı uzun bu kır gerillasının.
      Öyle yapıyorum; önce öpüyor, sonra sana adıyorum.


Ahmet ÖNEL

www.ahmetonel.com