"Cemil Başo Ekolü"nün yaratıcısı artık yok
Bez paçavraları ve yağlı boya ile vernikli resimler yapan fırçasız ressam Cemil Başo'nun ölüm haberini aldım az önce. Çok uzun zamandır belki yirmi küsur yıldır nefes darlığından muzdaripti. Kışları birkaç kez hastaneye yatardı, nefes almak epey eziyetti onun için. Üstad kurtulmuş besbelli...
Çağının tanıklığını tırnaklarıyla şekilendirmiş, gençliğinde fukaralıktan ve malzeme yetersizliğinden, deneye yanıla oluşturduğu tamamen kendine özgü çalışma disipliniyle kendi ekolünü yaratmış, gerçek bir sanatçıydı o.
Kumaşlar, paçavralar, kağıtlar, süngerler, çakı ve spatüllerle çıplak elleri dahil bütün farklı materyalleri uygulayıp denemiş, yaratıcı bir ekolisttir CEMiL BAŞO.
Bakışlarımı duvarımdaki resimlerine kaydırıyorum. O iyi yürekli bir insandı. Tek derdi resim yapmaktı, resim yapıp nükteli sözler sarf etmeyi, gençlere yardım etmeyi severdi, bir de şarap içmeyi...
Yaşına ve hastalığına bakmadan yardım amaçlı sayısız resim çalıştayı düzenledi, sergiler açtı. Gençlere ulaşabilmenin en kestirme yolunun okullar olduğunu biliyordu, her okulun birincisine, sene sonunda birincilik belgesini göstermesi şartıyla resim hediye ederdi. Kendi resim yapma yöntemini öğrettiği gençlere çalışma sırlarını vermekten çekinmezdi.
İlkokul mezunu olmasına rağmen, engin yaşam becerileriyle kendini zenginleştirmiş, eğitime çok önem veren kocaman yürekli bir insandı. Hep gülerdi gözleri, sadece gözleri değil bütün yüzü gülümserdi, onu hiç somurturken görmedim ben.
Hazırladığım bir dosya vardı, resimleri, felsefesi ve yaşam öyküsüyle örülmüş bir çalışmaydı, Cemil Başo için Siyaz döneminde düzenlemiştim, kendimi hazır hissettiğimde çıkarıp bakmalıyım...
Gittiği yerde huzur içinde olsun...
www.ascifok.com
|
