AYNA
Bir ayna tut kendine.
Gözünü kırpmadan bak, korkusuzca..
Ne perde perde aralanıp seni bilinmezliklere çeken cennet, ne de cehennemden yükselen korkunç çığlıklar yolundan döndürmesin.
Floransalı Dante gördü.. Assisili Francis de, Yunus da..
Ve daha pek çok yürekli insan..
Sen de görebilirsin. Yeter ki iste ve gözünü yumma hakikatin aynasına.
O ayna ki, ne içe, ne dışa bükülmüştür. Dosdoğrudur. Karşısına geçeni hiç değiştirmeden kendisine geri gönderir. Çarpıtıp bozmadan, ne eksik ne de fazla.
Hiçbir şeye el sürme, bozma, düzeltmeye çalışma. Bak sadece; görmeye, anlamaya çalış. Yerinden kıpırdattığın tek taş kıyameti başlatır. Yıkılır evrenin, altında kalırsın. Dokunma..
Aydınlanmamışa hiçbir ayna konuşmaz. Aydınlat kendini, ışıklan. Bütün lambaları yak, mumları, şamdanları. “Işık, biraz daha ışık…”
Yumma gözünü, dosdoğru bak. Gördüklerin seni şaşırtmasın. Gorgo kızlarının saçı değil onlar, hayır. Senin yılanların… Onlar sensin. Daha derine in, aç bütün dehlizlerini. Kendi labirentlerinde kaybol. Bakmadığın köşe, ulaşmadığın oyuk kalmasın. Daldır ellerini belleğinin tortularına, karıştır. Yükselen kokulara tıkama burnunu, dayan. Senin kokun o, sana ait.
Boşuna uğraşma, Hades’in başlığı seni görünmez kılmaz. Kimden gizleniyorsun ki? Tetiği çeken de sensin, vurulup devrilen de… Kendine ulaşmak istiyorsan kaçmak, saklanmak çözüm değil. Varlığından kim kurtulabilmiş?
Uçurumlarının derinliği başını döndürecek, korkma. İstediğin hızla, istediğin kadar in. Acelen yok, var mı? Sen bilirsin ama, iyi işler aceleye gelmez. Yoklaya yoklaya, sindirerek keşfet. Anlamsızlığa razıysan, sırtını dönüp olduğun yerde kalabilirsin. Sorulardan, sorgulamalardan uzak, sığ sularda. Aynanın karşısında olduğuna göre aç gözlerini sonuna kadar ve bak. Cambazın ipi ağsız, güvence yok. Korunup kollanacağını söylemiyorum, risk sonuna kadar.
Rahatını kaçıracak hiçbir şey görmüyor musun? Yanlış aynaya bakıyorsun o zaman, ya da gözlerin kapalı. Gerçekten bakıyorsan gördüklerin yaralar, kanarsın. İnanamazsın, inanmak istemezsin. Üzülme, inkar yolları hep açıktır, istediğin yerde bırakıp dönebilirsin. Ancak unutma, baktığın kadar göreceksin, gördüğün kadar bileceksin ve bildiğin kadar anlayacaksın.
O izler senden öncekilere ait. Seni var edenlere, soyuna, atana… Eğer bırakırsan, başkaları da senin izlerini görüp yüreklenecekler. Yalnız olmadığını bil, en ıssız derinliklerinde bile tek başına değilsin. Kabuslarından ürkme, onları sen yarattın. En dehşet verici görüntüleri en dipte bulacaksın. “Eros” ve “Agape”nin yanında.
Delphoi’deki Apollon Tapınağı’nın alınlığında “Kendini Bil” yazar, duymuşsundur. Sokrates’in en sevdiği, en sık kullandığı söz.
Vazgeçme, eline kalemi al ve bak. Budur sana yakışan.
Yeni yılda kendimizi bilme yolunda daha içtenlikle yol alabilme dileğiyle yazdım bu satırları.
Herkese mutlu yıllar.
|
