Dün benim doğum günümdü
Yedi milyara gelip dayanmış dünyamızda tam ondokuz milyon insan hergün doğum gününü kutluyor. Ya da doğum günü olduğundan habersiz yaşayıp gidiyor. Haberli habersiz, kutlanır ya da kutlanmaz 365 gün bir yıllık zaman takvimi sadece!
Bu kısır süreç içinde dönenip duruyoruz. 365 Günden birinde doğduk diye kutlamalar yapan zavallı ölümlüleriz sonuçta. Niçin kutlarız doğum günlerimizi? Bu soruya çoğunlukla yanıt bulamayız, içimizde bir taraf saçma ve anlamsız bulurken, diğer taraflarımızdan biri çok önemser, farklı anlamlar yükler, hatırlayıp arayanlara sevinir, aramayanlara üzülür!
Her tanrının günü birilerinin doğduğu gün, yani ondokuz milyon insanın... Bunun neresi özel olabilir? Olsa olsa kendi çocuk yanımızı sevindirme, oyalama, teselli etme ritüelidir doğum günlerimiz. Ölüme rağmen yaşadığımızın bir alt hatırlatması.
Olsun, çocukça sevinçlerimiz de olmasa sürüklenecek nesi var bütün bu yaşam bedenlerimizin! Küçük oyuncaklarla yeni oyunlar icat edebiliyorsak ne ala, edemiyorsak yeis her daim kapıda. Kışın karamsarlığı değil bu elbet...
Küçük oyun ve oyuncaklar hepimizin hakkı...
Güzin ve Konca cici bir doğum günü partisi hazırlamışlardı benim için. Rakıda balık yüzdürme partisi. Yirmidört saattir hiç durmayan yağmurun nemi ve ellerimizde şemsiyelerle daldık Menendi Cafe'ye. Günün gri yüzü akşama dönük, henüz ikindi vakti. Deniz tüm ıslaklığına rağmen durgun ve davetkar.
Menendi'nin camlarından selamlıyoruz her mevsimini sevdiğimiz o bildik küçükdeniz'i. Salaş, ıslak ve buğulu bir kış ikindisi işte. Ne ki birilerinin doğum günü ve karşısındakini mutlu etme istenciyle dolu güzel insanlar... Hışırtılı hediye paketleri, el yapımı şık kutlama kartları, anısı ağır broşlar ve paket açmanın çocuksu sevinci! Tanrım bu içimizdeki hiç büyümeyen uslanmazı ne zaman yeterince büyütmüş olacağız? Öyle bir zaman var mı?
Aslında günlerin hepsi basit ve sıradan, diğerleri gibi. Sıradanlığı bozan bizleriz, biz güzel insanlar...
www.ascifok.com
|
