Zeynep AyÅŸe EDÄ°RNE

GÜN ÇÜRÜKLERİNE GÖMÜLDÜ UMUTLARIM



Efkarı dolanıyor sigara dumanımın parmak uçlarıma
Sözcüklerim dökülüyor geceye, kırıla kırıla.

Her kelimeye renkli kurdeleler kesiyorum
Bir bağlayıp bir çözüyorum.

Dilimde söyleyemediğim sözlerim
Atın beni bu şehrin nüfusundan
Bu gece en uzun sürgündeyim.

Uykusuzluğun belasını çeken bedenim
Karabasanlardan öç alıyor şimdi
Sensiz gecelerimin ÅŸahidi ezanlar
İsimsiz gece nöbetlerim.

Küstah sızılarım
Gün çürüklerine gömüldü umutlarım.

Havada sen kokan bir yalnızlık
Sen ki şiirsin dizelerimin her noktasında
Şiirimin virgülü gözlerin
Nefesin ÅŸiirimdeki ahenk.

Sözcüklerim bekler yüzünü görmeyi
Dudaklarım dudaklarından dökülen çağlayanı bekler
Dilimin kenarında.

Şimdi hangi yöne dönsem içimde bir çöl açıyor
Tenimde teninin aya düşen iniltisi
Dudaklarından düşen hangi yıldıza uzatsam ellerimi
Avuçlarım yanıyor..


Zeynep AyÅŸe EDÄ°RNE

---

---

"Zeynep Ayşe EDİRNE" bütün yazıları için tıklayın...