kardelen
kar çiçeği..
dağların yamaçlarında
karların arasında
kendince yaşıyordu
tek dileği
tek hayali
hayatında hiç görmediği
güneşe ulaşmaktı
bir kez görse güneşi
“mutluluk işte bu” diyecekti
bir gün
karların arasından
gün yüzüne çıktı
görmek için güneşi
ve gördü..
ama çok şaşırdı
dedi ki:
“tek başına mutlu olmak
ne kadar utanç verici”
anladı ki
paylaşmalıydı birisi..
sevgisini
bilgisini
işte o zaman
yankılanacaktı sesi
dağların yamaçlarında
“merhaba!
yaşama sevinci..”
| 
