Yazlar da Eskir
Ülkü Tamer her yaz (ya ortasını biraz geçe ya da sahiden bitmelerine yakın ve dayanılmaz bir müzevirlik içinde) yazın her yerde bittiğini ilan eder. O hep bunu yapar, ama, herkesler de bunu onun büyümüş çocukluğuna verir. O sırada o da yumuşacık bir tavırla kendi huyuna ve suyuna bire bir uygun, başını sallar ve omzunun birini, diyelim bir miktar düşük ve eğri duran (belki bel fıtığından ya da belki omuriliğinin herhangi bir sayılı noktasındaki kireçlenmeden mütevellit de olabilir).
Yaz bitmişmiş, öyle mi? Hangi yazmış o biten bakayım! Ah ben o kadar çok yazlar yaşadım ki, şimdi yazları hangisi hangisi birbirine karıştırıyorum ve bundan da (yalnızken) çok utanç duyuyorum. Peki neden, peki o yaz hangi biten yazdı dersiniz?
Bir arkadaşım dedi ki, çok yazlar görmek o insan için iyi değilmiş.
Yazlar hain ve kısadır. (Bilmiyorsanız öğrenin) Yalan, hayır, yazlar uzun mevsimlerdendir ve günler kış günlerinin bir buçuk katına çıkar..
Bizim ev denize inen bir sokak içindedir ve denize tam yirmi bir adım çeker. Eski karım batikten bir sarongu fırdolayı eder, güvercin ayaklarının parmak uçlarına basarak denize iner ve kendini tuzlu serinliğe bırakırdı. Başında hasır şapka, gözünde kocaman gözlükler, elinde de mutlaka bir kitap.
Polis romanlarına bayılırdı ve kitabın daha yarısına varmadan benimle katili bulma yarışına düşerdi. İnanır mısınız, her romanda da suçlu, sonunda yakalanacak mı, kuş gibi kafesinden uçacak mı, yoksa arsenik içip ölecek mi …? Hepsini çok önceden görürdü; sanki eski zaman tapınaklarının adanmış ve kutsanmış rahibeleri gibi.
Ben, her yaz bir roman düşünürüm. Kışkırtılayım diye sevdiğim şairlerin kitaplarını ya da beğenilerime uygun antolojilerden dursuz duraksız şiir okurum. (*)
___________
(*) Aklıma geldi de söylüyorum: peki siz ne yaptınız? Bana anlatmak ister misiniz? Hadi öyleyse internet başına?
|
