GİTME
Yağmurlu bir sonbahar gününde yüzümü denize veriyorum. Yağmur yağıyor, ben ağlıyorum.
Eylül ayı yaprak dökümü ayı. Eylül ayı hazan ayı, hüzün ayı. Kolayca kırılabilecek bir sonbahar yaprağıyım sanki. Bir sevdadan ayrılmaya hazırlanan yürekteyim ben. Yaşamda kullanılan en güzel sözcüğü defalarca yinelemek istiyorum. Öylesine yinelemeliyim ki dudaklarıma yapışmalı, öylesine yapışmalı ki dudaklarımdan çıkan her kelimenin ilk sözcüğü olmalı... ''ANNE''
Sana, seni ne kadar sevdiğimi söyleyemedim belki. Hep yanımda olacağından o kadar emindim ki, yarınlara erteledim bu duygumu. Beni bırakıp gitmeye hazırlandığını biliyorum. Neden bu acele? Gözlerin ''gidiyorum ben'' diye çığlık çığlığa. Seni durdurabilir miyim? Bu gücüm var mı? Canımı versem can olur muyum sana?
Kapkara bir acı içindeyim. Ama bu acıya inat hayat akıp gidiyor. Gözlerim sürekli sana ağlarken, hala damarlarımda dolaşıyor kanım. Bir yanım seninle acı çekiyor, diğer yanım sürdürüyor yaşamı. Bu nasıl bir çelişki anne?
Şimdi dilimdeki tüm dualardasın. Çok sevdiğin güllerin dikenleri yüreğimde artık. Ne kadar büyümüş olursam olayım sana ihtiyacım var. Anne olmuş bir evlat, hala kendisine annelik yapan birine ne diyebilir ki?
Seninle yaşayamadığımız tüm güzel günler adına... ''GİTME''
Ve; Bedirhan Gökçe'nin dediği gibi.... ''SOL YANIM ACIYOR ANNE''
|
