Gelmiş Geçmiş Bir Yaz İçin Yavaştan Bir Ağıt
Sabahın en erken saatleridir. Gün doğumuna doğru kalkmış, sıcak bir şeyle kahve ya da herhangi bir hazır çorba içmişimdir.
Vakit, alacakaranlık sularıdır. Ama üstüme doğru kaykılacakmış duygusunu uyandıran küçük dağın yassı tepeleri üstünden göğe doğru bir sarımsı ağartı başlar ve tam o anda da belki milyonlarca kuş, belki de daha fazla kuş hep birden çığlıklar koparmaya başlar..
Güneş doğar, kuşlar susarlar. Bu da anca bir dakika sürer sürmez, hemen ardından ve hiç sektirmeden derinlerden gelen bir kumrunun dem çekişi başlar ve bütün kasaba anlar ki vakit vakittir, çünkü her yeri; evleri, damlan, sokakları, küçük denizle büyük denizi, yol kenarının süsü zakkumları, yabani kekikleri, eşek turplarını, eski Osmanlı Mezarlığı’nı, erkencilerin garajdaki kahvelerini yavaş ve ince mi ince bir sabah sisi inip herşeyi, gözlerden saklar.
Evlerin saatleri ne vururlar ne sesli sesli çalarlar.
Ben zamanımı bilirim. Kumru susar ve saat, en çok altıyı kırk geçmektedir.
Vakittir.
|
