DOGMA 95 USTASININ SON BAŞYAPITI: ANTİCHRİST/ DECCAL
Aylar önce Cumhuriyet Kitap Dergisi’nde Enis Batur, sanırım yurtdışında izlediği bu filmin değerlendirmesini yazmıştı. Biz de oraya bir soru işareti koymuştuk. Çünkü üstadımız filmin hazmının zor olduğunu belirtip, bazı sahnelerin de dayanılması güç olduğunu, izlenilemediğinin altını çizmişti.
Geçenlerde Türkiye sınırlarından giriş yapan film üzerine birkaç eleştirmen de sıkıcı, boğucu, karabasan, ne gereği vardı falan tarzında yazılar karalayınca iki adım geri atıp pusuya yattık. Ama aklımızın bir köşesini ziyadesiyle meşgul edince bu ikileme bir son verme zamanının geldiğine karar verdik. İyi ki de vermişiz, izlemesek ciddi bir kayıp olurmuş.
Lars Von Trier üstadımız ''Dalgaları Aşmak'' filmi ile gönüllerimize taht kurmuş, ''Dogville'' ve ''Karanlıkta Dans'' ile de perçinlemişti.
Antichrist (2009), Trier'in 3 yıl süren çok ciddi bir depresyonu sonucu doğmuş, şekillenmiş ve çekilmesi şart olmuş bir film. Hal böyle olunca da böyle bir süreçten mutlu, sevimli, sıcak bir eser çıkması beklenilemez.
Sonuçta görsel açıdan son derece başarılı ve görkemli bir karabasan ortaya çıkmış. Sinema da izleme yürekliliğini gösteremediğimiz için ilk defa şanslı bir konumda olduğumuzu da belirtelim. Çünkü bizzat yönetmenin kendisi tarafından filmde yer alan iki izlenmesi güç sahne sinema gösterimlerinden çıkarılmış. Bu yüzden filmi internetten izleyenler bu iç burucu bölümleri görebiliyorlar.
Filmin açılış bölümü bence tam bir sinema şahaseri. Handel'in ''Rinaldo'' operasından bir bölüm eşliğinde siyah-beyaz ağır çekimlerle verilen görsel dramatik bir şölen. Sadece bu kısım için bile izlenmesi gereklidir diyorum.
Oyuncularımız Willem Dafoe ve Charlotte Gainsbourg kelimenin tam anlamıyla döktürmüşler. Dafoe hakkındaki görüşlerim temelinden sarsılmış durumda. Gainsbourg da bu filmdeki cesur ve cansiperane rolüyle Cannes'da en iyi kadın oyuncu ödülünü sonuna kadar haketmiş.
Film gösterime girdiği andan itibaren bazı çevrelerce kadın düşmanı bir film olarak nitelendirilerek protestolara mazur kalmış. Açıkçası ben hiç o şekilde değerlendiremedim, nereden ve nasıl baktığın ile alakalı birazda. Filmin keyfini çıkarmak yerine bir takım yaftalar yakıştırmak insanoğlunun genlerinde var herhalde!
Film bölümler halinde sunuluyor. Prolog, ıstırap, acı, umutsuzluk (Grief, Pain, Despair) ve Üç Dilenci (The Three Beggars).
Birtakım Hıristiyanlık gönderileri var ama onlara kafa yormaya, yorum yapmaya gerek olmadığını düşünüyorum. İsteyen psikanalitik açıdan, isteyen dinsel motifler açısından değerlendirebilir. Biz daha çok görsel sanat gözüyle bakıp değerlendirdik.
''Sizi karanlık hayal gücümün perdelerini aralayıp, korkularımın doğasına ve Antichrist'in derinliğine davet ediyorum'' diyor Trier.
Sizi bu dayanılması zor, sabır ve dayanıklılık gerektiren, sinema tarihine malolacağı şimdiden garanti filmi izleyip izlememe tercihinizle başbaşa bırakıyoruz.
''KAOS HÜKÜM SÜRÜYOR''....
|
