Prof.Dr.Serkan ODAMAN
GEZELİM GÖRELİM
Şöyle bir baktım, tam iki aydır yazmıyormuÅŸum. Bazen insan günlük iÅŸlerine öyle bir dalıyor ki, en keyif aldığı ÅŸeylerin bile farkına varmıyor. Bu süre içinde gezdim, hem de çok gezdim. Hiçbiri zevk için deÄŸildi, ancak elbette ben bunları zevke de çevirebildim, bir gün Edirne’deydim, bir baÅŸka gün Elazığ’da, sonra bir baktım Kars’a uzanmışım, bir ara Kocaeli dedim, Çerkezköy dedim, elbette aralarda durmadan Ä°stanbul vardı, ama bir tanesi Åžile’deydi ki tadına doyum olmaz. Araya bir de yurt dışı sıkıştırıp Bulgaristan dedim. Edirne’deki muhabbet, Elazığ’da Harput’un gizemi, Kars’ta ise bambaÅŸka bir kültürle yoÄŸrulmuÅŸ insanlarla sohbet. Hepsi güzeldi, hepsi bizimdi.
Hemen Türk Hava Yolları’ndan bahsetmeliyim. Ben çok sık seyahat eden biriyim ve yolculuklarımın neredeyse tamamı uçakla oluyor. THY sayesinde ilginç rekorlarım da mevcut. Ankara’da tam üç defa beÅŸer saat beklemek gibi mesela. Bulgaristan yolunda az kalsın THY bana yeni bir rekor armaÄŸan edecekti. Sabah 04.10 uçağına 06.30’da binerek enayiliÄŸin zirvelerini birlikte tattık diÄŸer yolcu adaylarıyla. Gündüz vakti böyle gecikmelere zaten alışığız ama sabahın saat dördünde “bir önceki uçağın gecikmesi” palavralarına artık sanırım karnımız tok. Söylene söylene Ä°stanbul’a indik ama ne mutlu ki sonrasında Sofya yolunda sorun yoktu. Dokuz Eylül Ãœniversitesi Avrupa Çalışmaları Merkezi Müdürü sıfatıyla gittiÄŸim VUZF Ãœniversitesi’nde birçok anlaÅŸmanın temellerini attık. VUZF’nin üst düzey bir yetkilisinin sözleri ise çok ilginçti. Avrupa Çalışmaları Merkezi’nin Müdürü olduÄŸumu öğrenince, “neden” dedi. Avrupa’nın 5, Dünya’nın 16. büyük ekonomisi olan Türkiye neden Avrupa BirliÄŸi’ne girmek ister? Ben de tebessümle, “belki de bize ihtiyacınız olduÄŸunu düşünüyoruz” dedim. Gerçekten de büyüklüğümüzü Bulgaristan’da da anlamak mümkün. Artık güç gösterisi savaÅŸlarla olmuyor, teknolojiyle, ekonomiyle oluyor. Ä°tiraf etmeliyim ki çok etkilendim, zira Türk ÅŸirketleri çoktan Sofya’da yol almışlardı. VUZF ise Türk öğrencileri heyecanla beklediÄŸini bana anlatmaya çalışıyordu. Bulgar polisinde bile bir itibar bir itibar, görmeyin gitsin. Ay yıldızlı pasaportu gören hemen saygı gösteriyordu. Ne var ki, bu saygının arkasında bir tedirginlikleri olduÄŸunu hissetmediÄŸimi de söyleyemeyeceÄŸim. Çok yakındık, çok güçlüydük ve kudret genlerimizde vardı.
DoÄŸu bloÄŸuna ait eski eÅŸyaların Sofya sokaklarında satılıyor olması beni hüzünlendirdi. Bir dönem kapanmıştı ve ÅŸimdi o dönemin sırlarını en fazla 10-15 Levaya alabiliyordunuz. Sofya ÅŸehri etkileyici. Bugünle dün arasında bir yerlere sıkışmış. Halk hala yeteri kadar para kazanamıyor, bu nedenle çoÄŸunda eskiye özlem devam ediyor. Buna karşılık lüks arabaların bazılarını Türkiye’de henüz görmedim. Fakirin bol olduÄŸu yerde elbette zenginler de olacaktır. Bu eÅŸyanın tabiatında vardır.
Sadece Sofya’yla sınırlı kalmayarak Plevne ve Plovdiv’e de uzandık. Balkan daÄŸlarında gecenin bir yarısı araba kullanmak hem heyecanlı hem de biraz ürkütücüydü. Plevne’de Gazi Osman PaÅŸa’nın destan yazdığı savaÅŸ alanına ve oradaki müzeye gittiÄŸimizde ise hem duygu dolu dakikalar yaÅŸadık, hem de Bulgar rehberin anlattıkları ve gördüğümüz resimlerle gururumuz incindi. Nedense ölenler hep fesliydi. Ancak bilmiyorlardı ki, onların akılları sıra olumsuz gösterdikleri ölüm, aslında Türklerin ÅŸehadet dedikleri ve ulaşılabilecek en yüksek mertebeydi. Halbuki Türkler orada ölmek için ayaÄŸa kalkmışlardı ve bu cesareti bir destana çevirebilmiÅŸlerdi. Tuna nehri akmam diyordu, duvarımı aÅŸmam diyordu, adı ÅŸanlı Osman PaÅŸa Plevne’den çıkmam diyordu. Ancak Plevne’de bugün tarih göz göre göre saptırılıyordu ve biz ÅŸu kelimeleri söylüyorduk: “Türkiye’ye gelmeli ve bir de orada bizleri dinlemelisiniz”.
Kasım ayı başında bu defa Paris’teyiz. Çok sevdiÄŸimiz ülkede, en güzel ÅŸehirde, ışıklar ÅŸehrinde. Bakalım orada heybemize neler katıp sizlere getireceÄŸiz.
Prof.Dr.Serkan ODAMAN
"Prof.Dr.Serkan ODAMAN" bütün yazıları için tıklayın...
Şöyle bir baktım, tam iki aydır yazmıyormuÅŸum. Bazen insan günlük iÅŸlerine öyle bir dalıyor ki, en keyif aldığı ÅŸeylerin bile farkına varmıyor. Bu süre içinde gezdim, hem de çok gezdim. Hiçbiri zevk için deÄŸildi, ancak elbette ben bunları zevke de çevirebildim, bir gün Edirne’deydim, bir baÅŸka gün Elazığ’da, sonra bir baktım Kars’a uzanmışım, bir ara Kocaeli dedim, Çerkezköy dedim, elbette aralarda durmadan Ä°stanbul vardı, ama bir tanesi Åžile’deydi ki tadına doyum olmaz. Araya bir de yurt dışı sıkıştırıp Bulgaristan dedim. Edirne’deki muhabbet, Elazığ’da Harput’un gizemi, Kars’ta ise bambaÅŸka bir kültürle yoÄŸrulmuÅŸ insanlarla sohbet. Hepsi güzeldi, hepsi bizimdi.
Hemen Türk Hava Yolları’ndan bahsetmeliyim. Ben çok sık seyahat eden biriyim ve yolculuklarımın neredeyse tamamı uçakla oluyor. THY sayesinde ilginç rekorlarım da mevcut. Ankara’da tam üç defa beÅŸer saat beklemek gibi mesela. Bulgaristan yolunda az kalsın THY bana yeni bir rekor armaÄŸan edecekti. Sabah 04.10 uçağına 06.30’da binerek enayiliÄŸin zirvelerini birlikte tattık diÄŸer yolcu adaylarıyla. Gündüz vakti böyle gecikmelere zaten alışığız ama sabahın saat dördünde “bir önceki uçağın gecikmesi” palavralarına artık sanırım karnımız tok. Söylene söylene Ä°stanbul’a indik ama ne mutlu ki sonrasında Sofya yolunda sorun yoktu. Dokuz Eylül Ãœniversitesi Avrupa Çalışmaları Merkezi Müdürü sıfatıyla gittiÄŸim VUZF Ãœniversitesi’nde birçok anlaÅŸmanın temellerini attık. VUZF’nin üst düzey bir yetkilisinin sözleri ise çok ilginçti. Avrupa Çalışmaları Merkezi’nin Müdürü olduÄŸumu öğrenince, “neden” dedi. Avrupa’nın 5, Dünya’nın 16. büyük ekonomisi olan Türkiye neden Avrupa BirliÄŸi’ne girmek ister? Ben de tebessümle, “belki de bize ihtiyacınız olduÄŸunu düşünüyoruz” dedim. Gerçekten de büyüklüğümüzü Bulgaristan’da da anlamak mümkün. Artık güç gösterisi savaÅŸlarla olmuyor, teknolojiyle, ekonomiyle oluyor. Ä°tiraf etmeliyim ki çok etkilendim, zira Türk ÅŸirketleri çoktan Sofya’da yol almışlardı. VUZF ise Türk öğrencileri heyecanla beklediÄŸini bana anlatmaya çalışıyordu. Bulgar polisinde bile bir itibar bir itibar, görmeyin gitsin. Ay yıldızlı pasaportu gören hemen saygı gösteriyordu. Ne var ki, bu saygının arkasında bir tedirginlikleri olduÄŸunu hissetmediÄŸimi de söyleyemeyeceÄŸim. Çok yakındık, çok güçlüydük ve kudret genlerimizde vardı.
DoÄŸu bloÄŸuna ait eski eÅŸyaların Sofya sokaklarında satılıyor olması beni hüzünlendirdi. Bir dönem kapanmıştı ve ÅŸimdi o dönemin sırlarını en fazla 10-15 Levaya alabiliyordunuz. Sofya ÅŸehri etkileyici. Bugünle dün arasında bir yerlere sıkışmış. Halk hala yeteri kadar para kazanamıyor, bu nedenle çoÄŸunda eskiye özlem devam ediyor. Buna karşılık lüks arabaların bazılarını Türkiye’de henüz görmedim. Fakirin bol olduÄŸu yerde elbette zenginler de olacaktır. Bu eÅŸyanın tabiatında vardır.
Sadece Sofya’yla sınırlı kalmayarak Plevne ve Plovdiv’e de uzandık. Balkan daÄŸlarında gecenin bir yarısı araba kullanmak hem heyecanlı hem de biraz ürkütücüydü. Plevne’de Gazi Osman PaÅŸa’nın destan yazdığı savaÅŸ alanına ve oradaki müzeye gittiÄŸimizde ise hem duygu dolu dakikalar yaÅŸadık, hem de Bulgar rehberin anlattıkları ve gördüğümüz resimlerle gururumuz incindi. Nedense ölenler hep fesliydi. Ancak bilmiyorlardı ki, onların akılları sıra olumsuz gösterdikleri ölüm, aslında Türklerin ÅŸehadet dedikleri ve ulaşılabilecek en yüksek mertebeydi. Halbuki Türkler orada ölmek için ayaÄŸa kalkmışlardı ve bu cesareti bir destana çevirebilmiÅŸlerdi. Tuna nehri akmam diyordu, duvarımı aÅŸmam diyordu, adı ÅŸanlı Osman PaÅŸa Plevne’den çıkmam diyordu. Ancak Plevne’de bugün tarih göz göre göre saptırılıyordu ve biz ÅŸu kelimeleri söylüyorduk: “Türkiye’ye gelmeli ve bir de orada bizleri dinlemelisiniz”.
Kasım ayı başında bu defa Paris’teyiz. Çok sevdiÄŸimiz ülkede, en güzel ÅŸehirde, ışıklar ÅŸehrinde. Bakalım orada heybemize neler katıp sizlere getireceÄŸiz.
Prof.Dr.Serkan ODAMAN
"Prof.Dr.Serkan ODAMAN" bütün yazıları için tıklayın...