SAĞIR YARA
(mavi kan denizlerinde)
Elime yanlışlıkla değdiğin o günün yağmurları bunlar… Bilemezdin istemsiz bir dokunuşun bir ruhun firarına dönüştüğünü. Ömrünce müebbet yemiş bir mahkumun ten kafesiydi ellerin. Beyaz bir güvercin kadar benim olan, en az onun kadar benden uzak…
Eylül de olmasa hani diyorum. Bu yağmurlar yağmasa, akmasa bu tenden sensizlik sokaklara. Masmavi kan denizlerinde yüzmese gözlerin. Hani diyorum eylül de olmasa, kim saracak yaralarımı, kimler öpecek sağırlığımdan?
Yürüyüp gittiğin o gün kadar yitik hala bakışlarım. Ardından bakan, bir çift gözden çok öteydi; bilemezsin. Canımı yakan, bir ateşten çok fazlaydı; duyamazsın. Sevdana düşen bir aşıktan çok başkaydı; sevemezsin. Neylersin bilmediğini, duymadığını ve sevmediğini?
Çekip gidersin…
Gözlerime yağmur yağıyor. Kirpiklerimden çatılara akıyor gidişin. Ellerimde mavi damlalar, yalnız yıldızlar. Kediler hiç olmadıkları kadar siyah. Saçlarının savruk dansı peşimde. Gülüşün, belli belirsiz iç çekişin, mutlak bir sırrı paylaşır gibi öpüşün.
İyi ki sevmemişsin beni. Sevseydin ellerim titremezdi her yağmurda, haykırmazdı suskun sözcüklerim. Sen ürpermezdi yorgun bedenim. Sevseydin dayanmazdı gönül bunca ateşe, böyle şekil almazdı yürek. Bil ki sevdama, senin hiç sönmeyen yangının gerek!
Soğudu hava, yağmur dindi. Karanlık yine derin bir yaradan sızdı geceye. Artık kapıyorum penceremi. İçeri yalnız düşler girecek ve sevmediğine şükredeceğim…
ozgur.hancioglu@hotmail.com
|
