Tarık Dursun K.
Aşk Hiç Bitmemelidir!
Çok duymuÅŸsunuz bunu, söz evlilikten açıldı mı, genelde “ah, evlilik, evet, tabii, özveri kaçınılmazdır.” deriz de baÅŸka bir ÅŸey demeyiz.
Özveri… yani eskinin deyimiyle fedakarlık. Ä°yi, güzel hoÅŸ da kim olacaktır bu “kaçınılmaz özveri”nin asıl sahibi? Siz mi, yoksa karşınızdaki kiÅŸi mi? Ayrıca bu özveri ne kadar sürecektir?
Bir süre mi, kısa ya da uzun bir süre mi, ne kadar bir süredir bu? Yoksa bir hayat boyu mu? Evlilik, uzun süreli bir özveri durumuna dönüşürse.. inanın bana, ortada ne aşk kalır, ne meşk. Olağandışı güzel ve güzellik adına ne varsa hepsi bir anda yok olup gidiverir hayatımızdan, bakakalırız.
Ä°nsanın doÄŸası gereÄŸidir, bir “ÅŸey”de ille de sonuna dek diretir; hayattan beklediklerimizi aÅŸktan da bekleriz. Nasıl mı?
AÅŸk özgür olmalıdır, aÅŸk devingen ve deÄŸiÅŸken olmalıdır, aÅŸk bir süreklilik de olmalıdır elbet, ve… aÅŸk hiç bitmemelidir.
Ne var ki, hayatta aşırı olmak, her şeyin ne bahasına olursa olsun son sınırına dek varmakta, vardırmakta boş yere çaba harcamak, bir yerden sonra olumlu olmanın çok uzağındadır.
GerçeÄŸin doÄŸrulandığı bir veri, boÅŸanma konusundaki istatistiklerdir. SözgeliÅŸi (diyelim) Amerika BirleÅŸik Devleri’ndeki her iki evlilikten biri boÅŸanmayla sonuçlanmaktaymış. Yine o örneklediÄŸim ülkede (nüfus sayımlarına göre ABD’li çocuklarından üçte biri günümüzde bir tek ana-babanın bulunduÄŸu evlerde yaşıyormuÅŸ..
Evlenmek, bir kaçış, bir kurtuluş mu acaba? Yalnızlar ve yalnızlıklar denizinde bir sığınak, güvenli bir liman mı dersiniz?
Ä°nsan kolay kolay mutlu olamıyor, ama mutsuz olabiliyor pekala, bu nasıl gerçekleÅŸiyor? Dünyanın en uygar ülkesinde bile olsanız, gökdelenlerin gölgesindeki büyük caddelerde yaya ya da arabanızla da gelip gitseniz… çevreniz insanlarla kaynaÅŸsa da… herkeste bir yalnızlık, bir insanlarla birlikte fakat insanlara raÄŸmen yalnızlık ve yine insanlardan uzak olmanın hüznü bütün insan yüzlerinden açık ve seçik okunmaktadır.
Neden?
Çünkü dünyamızda adına aÅŸk dediÄŸimiz o “ÅŸey”e öylesine yabancılaşıyoruz ki…
Tarık Dursun K.
"Tarık Dursun K." bütün yazıları için tıklayın...
Çok duymuÅŸsunuz bunu, söz evlilikten açıldı mı, genelde “ah, evlilik, evet, tabii, özveri kaçınılmazdır.” deriz de baÅŸka bir ÅŸey demeyiz.
Özveri… yani eskinin deyimiyle fedakarlık. Ä°yi, güzel hoÅŸ da kim olacaktır bu “kaçınılmaz özveri”nin asıl sahibi? Siz mi, yoksa karşınızdaki kiÅŸi mi? Ayrıca bu özveri ne kadar sürecektir?
Bir süre mi, kısa ya da uzun bir süre mi, ne kadar bir süredir bu? Yoksa bir hayat boyu mu? Evlilik, uzun süreli bir özveri durumuna dönüşürse.. inanın bana, ortada ne aşk kalır, ne meşk. Olağandışı güzel ve güzellik adına ne varsa hepsi bir anda yok olup gidiverir hayatımızdan, bakakalırız.
Ä°nsanın doÄŸası gereÄŸidir, bir “ÅŸey”de ille de sonuna dek diretir; hayattan beklediklerimizi aÅŸktan da bekleriz. Nasıl mı?
AÅŸk özgür olmalıdır, aÅŸk devingen ve deÄŸiÅŸken olmalıdır, aÅŸk bir süreklilik de olmalıdır elbet, ve… aÅŸk hiç bitmemelidir.
Ne var ki, hayatta aşırı olmak, her şeyin ne bahasına olursa olsun son sınırına dek varmakta, vardırmakta boş yere çaba harcamak, bir yerden sonra olumlu olmanın çok uzağındadır.
GerçeÄŸin doÄŸrulandığı bir veri, boÅŸanma konusundaki istatistiklerdir. SözgeliÅŸi (diyelim) Amerika BirleÅŸik Devleri’ndeki her iki evlilikten biri boÅŸanmayla sonuçlanmaktaymış. Yine o örneklediÄŸim ülkede (nüfus sayımlarına göre ABD’li çocuklarından üçte biri günümüzde bir tek ana-babanın bulunduÄŸu evlerde yaşıyormuÅŸ..
Evlenmek, bir kaçış, bir kurtuluş mu acaba? Yalnızlar ve yalnızlıklar denizinde bir sığınak, güvenli bir liman mı dersiniz?
Ä°nsan kolay kolay mutlu olamıyor, ama mutsuz olabiliyor pekala, bu nasıl gerçekleÅŸiyor? Dünyanın en uygar ülkesinde bile olsanız, gökdelenlerin gölgesindeki büyük caddelerde yaya ya da arabanızla da gelip gitseniz… çevreniz insanlarla kaynaÅŸsa da… herkeste bir yalnızlık, bir insanlarla birlikte fakat insanlara raÄŸmen yalnızlık ve yine insanlardan uzak olmanın hüznü bütün insan yüzlerinden açık ve seçik okunmaktadır.
Neden?
Çünkü dünyamızda adına aÅŸk dediÄŸimiz o “ÅŸey”e öylesine yabancılaşıyoruz ki…
Tarık Dursun K.
"Tarık Dursun K." bütün yazıları için tıklayın...