Zuhal ÖZÜGÜL
PRENSESÄ°N UYKUSU
Yönetmen- Senaryo/ Çağan Irmak
Oyuncular/ Çağlar Çorumlu (Aziz)
Sevinç Erbulak (Seçil)
Genco Erkal (Ä°skender)
Alican Yücesoy (Neşet)
Şevval Başpınar (Gizem)
Filmde animasyonları, yaratıkları görünce “ne o masal mı izleyeceÄŸiz?” diye “homurdanabiliriz” Hayır, bir masal deÄŸil. Ama masal özlemi çeken bir insan var bu filmde. Aziz.
O bir yetimhanede büyür. Ona uykudan önce, yatağında masal okuyanı olmamış. Ama çok güçlü bir hayal dünyası var. Bunu da çalıştığı Kütüphanedeki kitaplarla geliştirdiğini düşünebiliriz.
Koca Aziz, yüzünden hiç eksilmeyen gülümsemesiyle çevresine mutluluk mu saçıyor? Hiç de öyle değil. Bazıları sinir oluyor gülümsemesine. Çünkü insanlar mutsuz. Hoşgörüsüz, bencil, sevgilerini kendilerine saklıyorlar. Seçil de öyle. Varsa yoksa kızı Gizem. Birlikte yaşama tutunmuşlar. Seçil bir yandan da haklı. Bir kötüye çatmış. Kaçıyor ondan. Belalım diyor onun için. Gerçekten bela gibi bir adam. İstenmediği halde kovalıyor onları. (Bu erkekler neden böyle?)
Gizem kavgaları, bağırışları duymaktan bıkar. Korkuyor. Kendi isteÄŸiyle bir uykuya dalar. Ne zaman uyanacağını da o belirleyecek. Zavallı Seçil bir daha “kötü kaderin” tokadını yer. Tek dayanağı, her ÅŸeyi, onu yalnız bıraktı. Ancak yalnız deÄŸil. Şöyle bir sakince sağına soluna baksa ona yardım elini uzatan Aziz’i görecek.
Aziz’e bazen izleyici de ÅŸaşırıyor “bu zamanda böyle iyi bir insan nasıl olunur? Yönetmen de abartmış” diyoruz. Sonra “tam da bu zamanda iyilere ihtiyaç var” diye onaylıyoruz.
Aziz’in baÅŸka, önemli bir yeteneÄŸi daha var. Kaderi deÄŸiÅŸtirmek istiyor.
Bir ÅŸeyleri deÄŸiÅŸtirmedikten sonra “iyi olmak” neye yarar? Diye sorarım kendi kendime. Tam da bu sorunun cevabını bulduÄŸum bu konuda yazılmış çok güzel bir yazıdan birkaç satır paylaÅŸmak isterim. Ataol BehramoÄŸlu “Cumartesi Yazılarında” iyi insanı tarif ediyor ve soruyor: “…iyi insanların varlığı, ne kadar çok sayıda olurlarsa olsunlar, dünyada, ülkemizde, herhangi bir insan topluluÄŸunda, kötülüğün etkisinin azalması, onun ortadan kalkması için yeterli midir?” Yeterli olmadığını vurguluyor ve öneriyor: “kötülüğün zararlarını en aza indirgemenin yolu, iyi insanların tek tek iyi insan olma köşelerinden çıkarak güç birliÄŸi yapmaları, iyiliÄŸin kötülüğe karşı örgütlenerek savaşım vermesidir…” (Cumhuriyet,10.9.2011/ “Ä°yiliÄŸi Örgütlemek”)
Ä°ÅŸte Aziz, önce iyi olduklarının farkında olmayan insanları uyandırıyor ve onları köşelerinden tek tek çıkararak birlikte ‘iyilik’ yapmalarını saÄŸlıyor.
Gizem ise bu ilgi ve sevgi selinden memnun, biraz daha uyumaya kararlı.
Çocukların geliÅŸmesinde önemli etkenler nelerdir? diye pedagoglara sorulsa mutlaka “masal dinlemek ve günlük tutmak” diyeceklerdir. Masal, teknoloji saldırısı altında sıkışmış kalmış çocukların yetenek ve hayal gücünü geliÅŸtiriyor. Günlük ise kendi kendiyle hesaplaÅŸtığı, iyi-kötü günlerinin sırdaşı ve arkadaşıdır. Gizem’in günlüğü (annesi bile bilmiyor) Aziz’e iyiliklerini gerçekleÅŸtirmesi için yol gösterici oluyor.
Köşelerinden çıkanlardan biri de eski bir film yönetmeni. Yalnız ve “eskilerle” yaÅŸayan bir kiÅŸi. YaÅŸadığına hayıflanıyor! Dünyadaki her dakikasını iÅŸkence gibi görüyor. Ama yeni tanıdığı bu birkaç kiÅŸiyle geçirdiÄŸi gecenin, tadı damağında kalıyor.
Bir anlaşma yapıyorlar. Gizem yaşama dönerken İskender gidecek. (Gizem uyanık olsa acaba kabul eder mi?) Neyse, bir kötü çıkıyor ortaya (belalı). Heyecanlı dakikalar geçiyoruz. Koşturmaca, kovalamaca. Sonunda belalıdan kurtuluyor, rahat bir nefes alıyoruz!
DoÄŸanın yasası bu: Biri dünyaya “merhaba”, diÄŸeri ise “hoşça kalın” der.
Film 2010 yılında çekilmiş. En iyi film müziği Redd ve en iyi kadın oyuncu Sevinç Erbulak ödül kazanmışlar. Çağlar Çorumlu o doğal oyunculuğuyla hiç mi bir ödüle layık görülememiş
Foça Kitap Kulübü “Film Matinelerine” Cuma, saat 11. de Foça Kütüphanesi’nde devam ediyor.
Herkese açık…
Zuhal ÖZÜGÜL
"Zuhal ÖZÜGÜL" bütün yazıları için tıklayın...
Yönetmen- Senaryo/ Çağan Irmak
Oyuncular/ Çağlar Çorumlu (Aziz)
Sevinç Erbulak (Seçil)
Genco Erkal (Ä°skender)
Alican Yücesoy (Neşet)
Şevval Başpınar (Gizem)
Filmde animasyonları, yaratıkları görünce “ne o masal mı izleyeceÄŸiz?” diye “homurdanabiliriz” Hayır, bir masal deÄŸil. Ama masal özlemi çeken bir insan var bu filmde. Aziz.
O bir yetimhanede büyür. Ona uykudan önce, yatağında masal okuyanı olmamış. Ama çok güçlü bir hayal dünyası var. Bunu da çalıştığı Kütüphanedeki kitaplarla geliştirdiğini düşünebiliriz.
Koca Aziz, yüzünden hiç eksilmeyen gülümsemesiyle çevresine mutluluk mu saçıyor? Hiç de öyle değil. Bazıları sinir oluyor gülümsemesine. Çünkü insanlar mutsuz. Hoşgörüsüz, bencil, sevgilerini kendilerine saklıyorlar. Seçil de öyle. Varsa yoksa kızı Gizem. Birlikte yaşama tutunmuşlar. Seçil bir yandan da haklı. Bir kötüye çatmış. Kaçıyor ondan. Belalım diyor onun için. Gerçekten bela gibi bir adam. İstenmediği halde kovalıyor onları. (Bu erkekler neden böyle?)
Gizem kavgaları, bağırışları duymaktan bıkar. Korkuyor. Kendi isteÄŸiyle bir uykuya dalar. Ne zaman uyanacağını da o belirleyecek. Zavallı Seçil bir daha “kötü kaderin” tokadını yer. Tek dayanağı, her ÅŸeyi, onu yalnız bıraktı. Ancak yalnız deÄŸil. Şöyle bir sakince sağına soluna baksa ona yardım elini uzatan Aziz’i görecek.
Aziz’e bazen izleyici de ÅŸaşırıyor “bu zamanda böyle iyi bir insan nasıl olunur? Yönetmen de abartmış” diyoruz. Sonra “tam da bu zamanda iyilere ihtiyaç var” diye onaylıyoruz.
Aziz’in baÅŸka, önemli bir yeteneÄŸi daha var. Kaderi deÄŸiÅŸtirmek istiyor.
Bir ÅŸeyleri deÄŸiÅŸtirmedikten sonra “iyi olmak” neye yarar? Diye sorarım kendi kendime. Tam da bu sorunun cevabını bulduÄŸum bu konuda yazılmış çok güzel bir yazıdan birkaç satır paylaÅŸmak isterim. Ataol BehramoÄŸlu “Cumartesi Yazılarında” iyi insanı tarif ediyor ve soruyor: “…iyi insanların varlığı, ne kadar çok sayıda olurlarsa olsunlar, dünyada, ülkemizde, herhangi bir insan topluluÄŸunda, kötülüğün etkisinin azalması, onun ortadan kalkması için yeterli midir?” Yeterli olmadığını vurguluyor ve öneriyor: “kötülüğün zararlarını en aza indirgemenin yolu, iyi insanların tek tek iyi insan olma köşelerinden çıkarak güç birliÄŸi yapmaları, iyiliÄŸin kötülüğe karşı örgütlenerek savaşım vermesidir…” (Cumhuriyet,10.9.2011/ “Ä°yiliÄŸi Örgütlemek”)
Ä°ÅŸte Aziz, önce iyi olduklarının farkında olmayan insanları uyandırıyor ve onları köşelerinden tek tek çıkararak birlikte ‘iyilik’ yapmalarını saÄŸlıyor.
Gizem ise bu ilgi ve sevgi selinden memnun, biraz daha uyumaya kararlı.
Çocukların geliÅŸmesinde önemli etkenler nelerdir? diye pedagoglara sorulsa mutlaka “masal dinlemek ve günlük tutmak” diyeceklerdir. Masal, teknoloji saldırısı altında sıkışmış kalmış çocukların yetenek ve hayal gücünü geliÅŸtiriyor. Günlük ise kendi kendiyle hesaplaÅŸtığı, iyi-kötü günlerinin sırdaşı ve arkadaşıdır. Gizem’in günlüğü (annesi bile bilmiyor) Aziz’e iyiliklerini gerçekleÅŸtirmesi için yol gösterici oluyor.
Köşelerinden çıkanlardan biri de eski bir film yönetmeni. Yalnız ve “eskilerle” yaÅŸayan bir kiÅŸi. YaÅŸadığına hayıflanıyor! Dünyadaki her dakikasını iÅŸkence gibi görüyor. Ama yeni tanıdığı bu birkaç kiÅŸiyle geçirdiÄŸi gecenin, tadı damağında kalıyor.
Bir anlaşma yapıyorlar. Gizem yaşama dönerken İskender gidecek. (Gizem uyanık olsa acaba kabul eder mi?) Neyse, bir kötü çıkıyor ortaya (belalı). Heyecanlı dakikalar geçiyoruz. Koşturmaca, kovalamaca. Sonunda belalıdan kurtuluyor, rahat bir nefes alıyoruz!
DoÄŸanın yasası bu: Biri dünyaya “merhaba”, diÄŸeri ise “hoşça kalın” der.
Film 2010 yılında çekilmiş. En iyi film müziği Redd ve en iyi kadın oyuncu Sevinç Erbulak ödül kazanmışlar. Çağlar Çorumlu o doğal oyunculuğuyla hiç mi bir ödüle layık görülememiş
Foça Kitap Kulübü “Film Matinelerine” Cuma, saat 11. de Foça Kütüphanesi’nde devam ediyor.
Herkese açık…
Zuhal ÖZÜGÜL
"Zuhal ÖZÜGÜL" bütün yazıları için tıklayın...