Özcan Yalım vefat etti
Yine yazamıyorum... Köşeciğimde yine iç açıcı haberler verip tatlı diller edemiyorum görüyorsunuz! Şimdi de Özcan Yalım'ı kaybettiğimizin haberini paylaşıyorum sizlerle. Şair Özcan Yalım, yaşamının son on küsur yılını Foça'da geçirmekte idi, son aylarında ise İzmir'de tedavi altında bulunuyordu...
Bu gibi zamanlar sözcüklerin ayak altında kalabalık ettiği zamanlardır bilirim. Sevenlerinin başı sağolsun, cenazesi yarın; 23 Aralık 2011 Cuma günü öğle namazından sonra İzmir Bostanlı'da Beşikçioğlu Camii'nden kaldırılacak.
Özcan Yalım (Giresun, 19 Eylül 1931 ) :
Tam adı Özcan Oğuz Yalım. Halime Hanım ile banka memuru İbrahim Oğuz Yalım’ın oğlu. Kastamonu Lisesi'ni (1952) ve AÜ Siyasal Bilgiler Fakültesi’ni (1958) yılında bitirdi. Muğla maiyet memurluğuna (1960) atandı. Bir yıl sonra istifa etti. Elif Kitabevi’nde (Sahaflar Çarşısı), Ankara’da Bilgi Kitabevi’nde çalıştı. Yusufçuk (24 sayı, 1979-80) Dergisi'nde sorumlu yönetmenlik ve yabancılara özel Türkçe öğretmenliği yaptı. 1993'de emekli oldu. İzmir Foça’da yaşıyor, boşanmış üç çocuk babası. İlk şiiri (Baş Dönmesi) 1953’te Kaynak’ta çıktı. Şiirlerini Varlık, Arayış, Yeni Ufuklar, Yelken, Türk Dili, Oluşum, Yusufçuk, Dize, Edebiyat ve Eleştiri dergilerinde, mizah öykülerini Zübük’te yayımladı. Bazı şiirleri İngilizceye çevrildi.
Yapıtları:
Şiir: Aramıza Gül Girdi, Ank, Tan, 1982
Yaşadık mı?, Ankara, Doruk 1992
Sonra Tufan, Ank, Haziran 2003
Issızlıkta, Mülkiyeliler Birliği VakfıYayınları, Ank, Ağustos 2008
Mizah; Brezinta Öyküleri, Ank, Hacan 1988
Derleme; Türkçe’de Eş ve Karşıt Anlamlılar Sözlüğü, Ank, Bilgi, 1983
Türkçe’de Yakın ve Karşıt Anlamlılar Sözlüğü, Ank, İmge 1998
Konularına Göre Dünyanın En İyi Fıkralar ve Nükteler Antolojisi, İst, Papirüs 1999
Çeviri:
Don Camillo ve Hayırsız Oğul(G. Guareschi 1971), Don Camillo’nun Küçük Dünyası (G. Guareschi 1972), Don Camillo Çıkmazda (G. Guareschi 1972), Don Camillo Moskova’da (G. Guareschi 1973), Mafya’nın dışında kim kaldı? (H. McCoy, 1973), Don Camillo ve Cehennem Meleği (G. Guareschi 1982), Oğlum Kızım Hele Karım (G. Guareschi 1983)
Kaynaklar:
BF (9 Nisan 1999) Çankaya, VI, 3915-3918, O Yalım “Kim Bu Özcan Yalım” Pencere, Mart- Haziran 1997
Kum Saati
Can akıyor kum saatinde
Dingin - bidüziye- zamanında
Ama biz hep soluk soluğa - diken üstünde
Tedirgin göçmen kuşlarız
Neye uzansak bizden kaçıyor
Hep geç kaldık sanıyoruz
(Olamaz olamaz oysa)
Hangi güzü yırtsak kış sarkıyor
Can akıyor kum saatinde
Özcan Yalım
www.ascifok.com
|
