Kate Beckinsale (Rachel Armstrong)
Matt Dilon (Savcı Dubois)
Vera Farmiga ( Erica van Doren)
Alan Alda (Avukat Alan Burnside)
Angela Basset (Bonnie Bejamin)
Film Washington’da Başkana yapılan bir suikastla başlar. Yaralı kurtulan Başkan ve çevresi bu saldırının Venezuella’da planlandığını düşünürler. CIA ajanlarını oraya, olayın doğruluğunu yerinde araştırmaları için gönderirler.
Genç gazeteci Rachel, çalıştığı önemli bir gazetede köşe yazarlığı yapmaktadır. İç haberlerden sorumludur. Yazar eşi ve oğluyla yaşamaktadır. Her yazar gibi onların da hayali, bir gün Pulitzer ödülünü alabilmektir.
Gazete yöneticisi Bonnie, ona üzerinde çalıştığı makalesinin yayınlanabileceği müjdesini verir. Çalışanların tümü destekler Rachel’i. Gazetenin danışmanı endişelidir biraz. Çünkü makale, hükümet başkanına ve çevresine kadar uzanmaktadır. Onlarla maddi ve manevi tartışmaya girmek istememektedir. Ancak, Rachel araştırmalarının yeterli olduğunu ve kaynağına güvendiğini ve onu hiçbir zaman açıklamayacağını söyler. Ertesi gün başmakale onunkidir. Medya deyimiyle “bomba gibi düşer.”
Makalenin içeriği nedir? Soruşturma için gönderilen Erica, raporunu olumsuz yönde hazırlamıştı. Başkan buna rağmen Venezuella’nın askeri üslerine saldırı emri vermişti. Bu makale toplumu ikiye bölmüştü. CIA ajanının ve saldırının açıklanmasını vatan hainliği olarak görenler, bunu korkmadan yayınlayan gazetecinin cesurluğu konusunda birleşenler.
Rachel’in oğlu Timmy ile Erica’nın kızı Alison aynı okulda oldukları için iki annenin tanışması kolay olur. Makalesini yayınlamadan Rachel düşüncelerini Erica’ya açıklar, ancak o öfkeyle yalanlar.
Hükümet çevresi ise hiç zaman geçirmeden yıldırma, baskı uygulamasına başlar. Kaynak kimdir? Rachel hemen açıklamalıydı. Özel Savcı Dubois görevlendirilir. Rachel kaynağını açıklamayacağını ona da söyler. İlk adım, Rachel’ı gözaltına almak olur. Ellerinde kelepçe, ayaklarında zincirle tutukevine gönderilir.
FBI, savcı, polis Erica’yı da şüpheli olarak görür. Raporu kabul olmadığı için kızarak bunu sızdırdığını savunurlar.
Baskıların ölçüsü gittikçe artmaktadır. Rachel tutukevinde davasını beklerken onu desteklediği için gazetesine her gün için 10 bin dolar ceza verilir. Gazete Rachel’in savunması için yaşlı ama “kurt” bir avukat tutar. O da zaman zaman savcının karşısında çaresiz kalır.
Rachel’in aile yaşamı da yolunda gitmez. Kocası bir sevgili bulmuştur bile. Rachel’i onlarla ve ilkeleri arasında bir seçim yaptığı için suçlar. Çünkü karısının birey olarak ilkeli, ahlaklı, ve etik davranmasını anlayamamaktadır. Aslında narin kırılgan gibi görünen Rachel’in çok kuvvetli bir karaktere sahip olduğunu görürüz. Karşısında acımasız erkeklerden oluşan bir “orduyla” savaşmaktadır. Bir gün avukatına isyan eder: “Erkek olsaydım eminim bunların hiçbirini yaşamaz, hatta alkış alırdım.”
Erica’nın öldürülmesi onu çok üzer. Küçük kızın annesiz bırakılmasını aklından çıkaramaz. Bir sene tutukluluktan sonra yargıç onu bırakmaya karar verir. “Gözlerine baktım ve kararlı olduğunu gördüm.” Yargıç tarafsızlığı ve yargı bağımsızlığı bu olsa gerek.
Avukat Alan, üst mahkemedeki konuşmasında şunları dile getirir:
“Rachel dürüstlük yeminini bozabilir, kaynağını açıklayabilirdi. Bunu yapsaydı daha sonra hiçbir kaynak ona ve gazetesine bilgi vermeyecekti. Eğer hükümetler yanlış bir şey yapsalar nasıl öğrenecektik? Gazeteciler yazamazlarsa ülke olarak doğruları öğrenme hakkımız elimizden alınacaktır. Yalnız güçlü olan konuşacaktır artık. Gazetecileri, kendi vatandaşlarından korkan hükümetler tutuklar. Bir gün Rachel’e, ben seni savunuyorum ilkelerini değil, demiştim. Ancak ahlaklı insanların, kendileriyle ilkeleri arasında fark olmadığını anladım”
Bu savunma bir oy farkıyla reddedilir. Savcı, Federal araştırmayı engellemekten iki sene verir. Rachel tekrar hapishaneye döner. Bonnie ilk kez güzel bir haber getirir. Pulitzer’e aday gösterilmiştir.
Sonunda Rachel kaynağı bize açıklar. Okul gezisinde yanında oturan küçük “çenebaz” Erica’nın kızıdır. Annesinin hükümet için çalıştığını, babasının başkana karşı yazılar yazdığı için sürekli tartıştıklarını anlatır. Rachel gazetecilik içgüdüsüyle annesinin Venezuella’ya tatil için mi gittiğini sorar. Hayır, iş için gitmiştir. İşte koca koca adamların bilmek istedikleri ilk kaynak küçük gevezedir.
Filmin jeneriğinde şöyle yazar: Konu ne kadar gerçek olsa da karakterler tamamen hayal ürünüdür.
Benim hayalim çok geniş. Bir düşündüm de o kadar çok karakter var ki zamanımızda.
Sonuçta: Adaletin bu mu hoşgörü, demokrasi , özgürlükler ülkesi (!) ABD diyoruz.
Berlin Film festivalinde Altın Ayı Ödülü’nü Bal filmi aldı. Daha önce Nuri Bilge Ceylan Cannes’da aldığı ödülünü “yalnız ve güzel ülkesine” armağan etmişti. Semih Kaplanoğlu da doğa harikası olan bu yere yapılacak elektrik santralının önlenebilmesini dile getirdi.
