|
Yayın Tarihi: 16.11.2016
|
|
EKSİK BİR ŞEHİRDE YAŞAMAK
Benim en anlamlı talihsizliğim, eksik bırakılmış bir şehirde doğmaktı. Aşkların bile siyah beyaz yaşandığı, kavuşmaların ise lüzumsuz sayıldığı, hatta zamanla aynılaşan ve aynılaştıkça da eksilen insanların bir arada yaşadığı bir şehirde… Şöyle ki; Eksik bir şehirde yaşamak; “Sözlerim kimseyi incitmesin” diye susmaktı. Eksik bir şehirde yaşamak; Yüzümdeki efkârı rakıya döndürsün diye, ruhumun ötelenen yanını merhametimle sarmaktı. Eksik bir şehirde yaşamak; Yalnızlığımın üzerine bağdaş kurmaktı. Ve hatta gerilme katsayımı düşürür umuduyla da avucumdaki acıları enine boyuna esnetmekti. Eksik bir şehirde yaşamak; Öznesi yitik cümleler kurmaktı. Söveceğim günler için dilimin ucunda nahoş kelimeler biriktirmekti. Eksik bir şehirde yaşamak; Aklım, saçlarım kadar dağılmasın diye aşkı sadece 3 kelimeyle tarif etmekti. Ve sırf “O aklımda” diyebilmek için lades oynamaktı… Kısacası, hayatın karanlık tarafına tutunan insanlara tahammül etmekti. Yani eksik bir şehirde yaşamak; Saf dışı edilerek yaşamanın ne anlama geldiğini uygulamalı olarak öğrenmekti. Elif Y. ÖZEL |
| 2272
|
|
|