|
Yayın Tarihi: 19.1.2017
|
|
ÇOK PİS ALDATILDIK
Zamanın çocukluğumuzu ağırlayan tarafında her şey zordu aslında. Özellikle de kar yağışına denk gelen vakitler daha da zordu. Ama biz her zaman zorun mutlu tarafından nasiplenmeyi becerebilen çocuklardık. Bu yüzden, ne zamana ne de zamanın kar yağışlı tarafına hiç sitem etmezdik. Özellikle de okula giderken savaştığımız kar, okul dönüşünde mutlaka arkadaşımız olurdu. Kendimizi kara teslim ettiğimiz anlarda ise, ne eziyete bulaşık gidişimiz gelirdi aklımıza ne de dönüşümüz. Çünkü biz saflığımız ve güzelliğimiz eksiltilmeden büyütülen çocuklardık. Lapa lapa yağan kar boyumuzu aşıp önümüzü kesse de, ardımızda bıraktığımız ayak izlerini gördüğümüz vakit, ne adımlarımızın ağırlığı ne de yorgunluğumuz kalırdı geriye. Çünkü biz, lapa lapa yağan karın, beyaza nazır bir gizemle yağışını hep aynı keyifle izleyebilen çocuklardık. Zor da olsa her şey, Mutlu olmayı becerebilen, Ve kirletilmemiş bir ruhla hayaller kurabilen çocuklardık biz. Çocukluğumuzun bitişini kadınlığımızın başlangıcı sayacak bir evliliğe mecbur bırakılmadan büyütülmüş, Kendisinden üç nesil büyük olan bir adamın elini karısı olma sıfatıyla tutmak zorunda bırakılmamış, Nur topu gibi bir çocuk doğurmaya değil, kartopu oynamaya teşvik edilmiş, Şanslı ve bir o kadar da yüreği sevgi dolu çocuklardık. Belki de bu yüzden bütün çocukları; Bizim gibi büyütülüyor, Bizim gibi seviliyor, Ve en az bizim kadar mutlu büyütülüyor sandık. Maalesef fena yanıldık Maalesef çok pis aldatıldık.. Elif Y. ÖZEL |
| 2389
|
|
|