|
Yayın Tarihi: 26.3.2019
|
|
Can ve Rahmi Koç
www.sebahattinkaraca.com
Para - Yaş - Tercübe... Can Ayvalık’ta tatil yaptıkları Cunda adasındaki Kıvrak otelin odasında o gün biraz erken uyandı. Pencereye doğru yürüdü. Dışarıda sülün gibi duran büyük bir yat gördü. Önce öylesine baktı. Ardından derin derin süzdü. Yaşı henüz daha 15 idi. Ama gönlünden şimdi “o yatta olmak var” diye bir hayal geçirdi. 1-2 saat sonra anne, baba ve abladan oluşan çekirdek ailesi ile otelin yemek salonunda kahvaltı için buluştuklarında gözleri tekrar yata takıldı. -Baba bu yat kimin acaba? diye sordu. -Babası Ali bey; bilmiyorum ama otelin sahibine soralım bakalım dedi ve sordular. Otel sahibi Murat bey; “Rahmi Koç’un dünya turu yaptığı Nazenin V” yatı deyiverdi ve “buraya sık gelirler. Birkaç gün kalırlar ardından dönerler” diye ilave etti. Can, birkaç yıl önce Rahmi Koç’un Nazenin V yatı ile dünya turu yaptığını, Uşak’ta tekstil fabrikası sahibi olan babası Ali beyden duymuştu. Normalde biraz içine kapalı olan Can, birdenbire ben yüzerek yata gideceğim dedi. Babası engel olmadı, hatta biraz da gaz verdi. Annesi endişelendi. “Oğlum çok uzak ya bir şey olursa Allah korusun ne yaparız” dedi. Bunun üzerine “Anne” dedi Can. “kaç senedir haftada üç kere yüzme kursuna gittim. Öğrendiğimi kanıtlamanın tam zamanı değil mi?” diye ilave etti. Otel sahibi gitmeni tavsiye etmem almazlar dedi. Annesinin endişesi ve gitme diye ısrarları fayda etmedi.  Can kendini kıyıdan denize bıraktı. Can kendini kıyıdan denize bıraktı. Yata doğru kulaç atmaya başladı. İlk defa uzun mesafe yüzecekti. Karadan uzaklaştıkça kendine olan güveni daha çok arttı. Nefesini ve gücünü iyi kullanıyordu. Nihayet yata vardı. Etrafında bir defa tur attı, “kimse yok mu?” diye de ara sıra yüksek sesle bağırdı. Can’ı duyan ve gören orta yaşlı birisi, biraz şaşırmıştı. Titrek sesle ne yapmaya çalıştığını ve ne aradığını sordu. Can, biraz yorgun biraz nefessiz ama kendinden emin bir halde ”Rahmi Koç‘u görmek, tanışmak bir resim çektirmek istiyorum, kendisine de bir soru soracağım“ dedi. Görevli “olmaz bu ve benzer sebeplerle her geleni yata alamayız” dedi. Aldığı yanıt Can’ı hayal kırıklığına uğrattı, görevliye “şimdi yata çıkamayacak mıyım, bari üstünde resim çektirseydim..” Olmaz dedi görevli “kusura bakma sen tekrar dön git, hatta biz seni geldiğin yere geri götürelim, buralarda deniz trafiği var başına bir kaza gelmesin” diye ilave etti. Bu sözlere ikna olan Can’ı küçük bir botla tekrar kaldığı otele bıraktılar. Aradan birkaç saat geçtikten sonra Can; “Ben tekrar bu yata gitmeliyim. Bu benim tek şansım, eminim Rahmi Koç yattadır. Onu muhakkak görmeliyim. Bu şansı iyi değerlendirmeliyim” diye düşündü. Kafası karışıktı. Tekrar yata doğru yüzmeye başladı. Bu defa yattan kendisini izleyenler vardı, onları görüyordu. Yattakiler her ne kadar el işareti ile gelme deseler de Can aldırış etmiyordu. Tekrar yatın etrafında tur atmaya başladı. İçerden talimat alınmış olsa gerek ki bir görevli yatın arka kısmından Onu yata aldı. Tamam seni buraya aldık. Ama burada bekle dedi. Bir başkası gelip Can’ın bedeninden akan suları sildi, Can ilerde sırtı dönük olan birisinin Rahmi Koç olabileceğini düşünüyordu. Oysa Rahmi Koç bir iki dakika sonra teknenin diğer tarafından yürüyerek Can‘a doğru geldi. Can’ın elini sıktı. “Hoş geldin evimizin genç konuğu. Nesin? Kimsin? Seni buraya getiren sebep nedir?” diye sordu. Aynı zamanda da çalışanlara; delikanlıya çikolata getirin, su getirin enerji toplasın biraz dedi. Görevliler çok hızlı bir şekilde su ve çikolata getirdiler. Can suyunu içerken yatı şöyle bir süzdü. Yatın ihtişamına ve çalışanların ayakkabılarına varıncaya kadar olan tek tip kıyafetlerine gözleri takıldı. Suyunu içtikten sonra, “efendim rahatsızlık verdiysem özür dilerim. Beni kabul ettiğiniz için teşekkür ederim diye söze başladı. Ardından kendisini ve ailesini kısaca anlattı. Anlattıklarını Rahmi Koç can kulağıyla dinliyordu. Bir ara “nerede okuyorsun Can” dedi. Can, İzmir-Bornova Anadolu Lisesi’nde diye cevapladı. Can’ın sözleri bittikten sonra Rahmi Koç peki dedi benden ne istiyorsun? Can, “sizi tanımak ve fotoğraf çektirmek istiyordum, fotoğrafı babamın yazıhanesine asacağım” dedi ve ilave etti, “bir de size izninizle bir iki soru sormak istiyorum.” Rahmi Koç, Can‘a babacan tavrı ile yaklaştı. Sempati ile tatlı bir üslupla “sor bakalım sorunu” dedi. Can bir an için soruyu tam olarak nasıl soracağını bilemese de “mümkünse sizden tavsiye almak istiyordum. Bana hangi mesleği önerirsiniz“ dedi. Rahmi Koç “babanın yaptığı işi tavsiye ederim. Ama, işi başkasının yanında öğrenmeni öneririm “ dedi. Peki dedi Can “kendimi ve işimi geliştirebilmem için ne yapmalıyım” diye sordu. Aldığı yanıt Can‘a çok ilginç geldi. Çünkü Rahmi Koç kendini ve işini nasıl geliştireceği sorusunun yanıtını “O biraz cebindeki paraya, yaşına ve tecrübeye göre değişir” diye cevaplamıştı.  Cesaretine değdi. Can “çok teşekkür ederim. Beni kabul edip sorularımı cevapladığınız için, çok memnun oldum” diyerek mutluluğunu ifade etti ve ayrılmak için izin istedi. Rahmi Koç, Can’ı bir görevlinin kıyıya botla ulaştırmasını istedi. “Can sana başarılar dilerim, yolun açık olsun” sözleri ile onu uğurladı. Mutluluktan dört köşe olan Can küçük botla kıyıya doğru giderken, gerçekten kendini şanslı ve mutlu hissediyordu. Karaya ayak bastığında annesi, babası ve ablası kucaklayarak karşıladılar. Hepsi bir ağızdan “anlat bakalım neler oldu, neler yaşadın, cesur çocuk” dediler. Can olan biteni bir solukta anlatırken bugün yaşadıklarının kendisine her alanda ömür boyu pozitif etkisi olacağını düşündü. O büyük düşündü. Cesaret etti. Türkiye’nin en prestijli örnek insanlarından olan Rahmi Koç’la hem de denizin ortasında bir araya gelmeyi başardı. Onu tanımak, elini sıkmak, konuşabilmiş olmak ve her şeyden önemlisi Rahmi beyden bir öğüt, bir tavsiye almak onu müthiş duygulardı. Can, bu konuda kendisi ile ne kadar gurur duysa ve duygulansa o kadar haklıydı. Çünkü kararlılığı ve cesareti ona muhteşem bir tecrübe kazandırmıştı.      Sebahattin Karaca sebahattinkaraca35@hotmail.com |
| 2124
|
|
|