|
Yayın Tarihi: 1.5.2011
|
|
USTALARIN USTASI…
Usta bir sanatçıyı izlemek, kişinin ruh hali üzerinde nasıl bir etki yapar? diye sorulsa, yanıtım: MUTLULUK olur. Mutluluk kişiye göre değişebilir. Herkes farklı tarif edebilir. Benim gibi sanattan mutluluk duyanlar tiyatroya giderler ve Genco Usta’yı izlerler. O, artık ustaların ustası olmuştur. Ancak üzerine düşen görevi henüz bırakmamıştır. 50 yıldır, içeriği güçlü oyunlarıyla sürdürmüştür bu görevi. Ara sıra çaresizliğe düştüğü olur. O zaman alır kalemi eline, bir Ustasına mektup yazar. “Sevgili Aziz Ağabey” diye başladığı mektubunu “Sizi o kadar arıyorum ki” diye sürdürür. Anlatır bugünü, hayıflanır, şikâyet eder, “NEREYE GİDİYORUZ?” diye sorar. “Aziz Ağabey Sizi çok özlüyorum” diye bitirir. Ustası ise “dur hemen bırakma kendini, şu benim kitapları bir karıştır” der, yol gösterir. 2011’de sahneye koyduğu bu oyunu hazırlamadan önce Aziz Nesin’in kitaplarını didik didik etmiştir. Aslında her yıl yapar bunu. Nâzım Hikmet’i, Marks’ı da böyle hazırlamış, bizlere sunmuştur. Müdavimleri hakkını verir. Salonu tıklım tıklım doludur her zaman. Son yıllarda genç izleyicilerinin artması çok sevindirir onu. Gençler, Aziz Nesin’i, Nâzım Hikmet’i tanımalıdır diye düşünür. Benim de dâhil olduğum O’nun kuşağı, Aziz Nesin okuyarak büyümüştür. Gözlerimizden yaş gelinceye kadar gülerken, düşünmüş, neden? diye sormuşuzdur. Şanslıydı bizim kuşak. Şimdi gençlerin tuhaf bir gülüşü var. Ağızlarını kocaman açıp hıçkırır gibi sesler çıkarıyorlar. Tutuk gibiler. Hani deyim yerindeyse bizim gibi “makaraları koyuveremiyorlar” Ah bir Aziz Beyi okusalar, nasıl rahatlayacaklar… “NEREYE GİDİYORUZ?” diye sorarken Genco Usta, kocaman sahneyi bir baştan bir başa kat ediyor. İniyor, çıkıyor. Koşuyor. (Tevellüdü 1938) Göze batan, kulağı tırmalayan hiçbir şey yok. Eli, kolu, mimikleri, sesi, yürüyüşü, bakışı, her hareketi uyumlu ve kulağımızı okşayan Türkçesi ile ustalığı tamamlanıyor. Aziz Usta’nın yıllar önce yazdıklarının güncelliğini görünce, “neden tekrarlatıyoruz bunları” diye kendimize çok kızıyoruz. Yanıtımız da hemen hazır: “Biz unutan bir toplumuz” O zaman, sınıfta kalırsın. ‘Otur sıfır!’ Yönetmenliği ve sahne tasarımı Genco Erkal, müzik Arif Erkin, giysi tasarımı Özlem Kaya, ışık tasarımı Hakan Özipek tarafından hazırlanmış. Foça Kitap Kulübü’nün izlediği “NEREYE GİDİYORUZ?” isimli oyunu hararetle öneririm. Duyduğuma göre Genco Bey Foça’yı çok severmiş. Benden söylemesi. “Davet edenin bir yüzü kara, gelmeyenin iki yüzü” derler. Zuhal ÖZÜGÜL |
| 1794
|
|
|