|
Yayın Tarihi: 28.4.2006
|
|
Satılık TAŞ EV Arayanlar!
Google aramalarında en çok rastlanan ilanlardan biridir. "Satılık taş ev, yada "taş köy evi " Bu sıralamaya Foça ibaresini de eklediğinizde "Foça'da taş köy evi" mevhumu çıkıyor ortaya. Toplumda sine-i millete dönüş mü var acaba diyoruz. Büyük kentlerin curcunasından kaçmak günün modası oldu gibi. Köy, ilçe yada belde bazında bir yerleşimde oturmak isteyenlerin tercihleri; genellikle eski yapıları çağrıştıracak niteliklerde. Bahçeli, yeşili bol, tek kat veya iki katlı eski tip evler son dönemlerin revaçta konut tarzları. Günümüz mimarisinde, dubleks, tripleks, daire stili evler inşaa ediliyorsa da, rahatlık anlamında geniş bahçeli ve yer yükseği taş evler, tercih sebebi oluyor. Hiç kimse dip dibe, sıkışık ve bitişik nizam evlerde oturmak istemiyor. Hele hele; Yerden kazanmak adına yirmi metre kare üzerine oturtulmuş dik merdivenli evler ki, ben bu tür evlere "dikine solucanlar diyorum. İnsanoğlu, yaşam standartı olarak en sağlıklı, en konforlu evlerde yaşamak istiyor, bu da en doğal hakkıdır. Plastik ve hava geçirmez satıhın en az seviyede kullanıldığı taş evler, insan sağlığı için en uygun barınma modelleridir. Tabi; Restorasyon işlemlerinde kullanılan malzemeler, evin önceki malzemeleriyle ne denli örtüşüyor tartışılır! Ağaç ve taşın birlikteliğini korumak sanıldığı kadar kolay değildir. Ahşap doğraması olan evler, her yıl mutlaka elden geçmek zorundadır. Sahil kenarlarında rüzgar ve fırtına, özellikle Foça'nın meşhur poyrazı bir esti mi, ne kapı bırakır ne doğrama... Taş evlerde pencere camlarının niçin çok küçük olduğunu sorgulardım, yaşadıkça gördüm ki, daha büyüğüne ne cam dayanır ne can! Bundan kırk beş-elli yıl öncesinden itibaren, insanlar kagir evlerini bırakıp henüz yeni yeni türeyen apartman dairelerine taşınmışlardır. Eski evlerin tavanlarından adeta toz yağarmış, ne kadar temizlenirse temizlensin, ne tahta yer döşemeleri parlar, ne de silinen eşya temizliğini gösterirmiş. O günlerin koşullarında, özellikle kadınlar, toz topraktan uzaklaşma isteği duyup daha konforlu olan apartmanları gözlerinde idolleştirmişlerdir.. Kadınların reformu (müteahhitlik mesleğinin tavan yapması) sayılabilecek bir toplumsal harekettir aslında şu apartman furyası. Yetmişli yılların sloganı gibiydi temizlik ve paklık. Tabi günümüzde apartman dairelerinin modernizm anlayışı da çok değişti. Konfor denilen rahatlık ve şıklık serüveninin ardı arkası gelecek gibi değil. Neyse, konumuz apartmanlar değildi zaten! Dönelim taş köy evlerimize... Evet, bir taş eve sahip olmak birçok insanın ütopik rüyasıdır. Deniz kenarında böyle bir eve sahip olabilme hayali içine, farkında olunmadan birçok argüman yerleştirilir. Bunda; oluşturulan standartın ve çağımızın nimetlerinin rolü büyüktür. Kentsoylu kültür insanı artık soba yakmadığı gibi şömine yakmayı da beceremiyor. Bir düğmeyle start alan en son sistem ısıtıcı ve soğutucularıyla yaşamak istiyor taş evinde. (oysa; yazın serin kışın ılık olma özelliği vardır bütün taş evlerin) Kentli insan, yılların doğa özlemini büyütür belleğinde, günün birinde kurtulmayı ümit eder yaşadığı beton yığını şehirleşmelerden. Birkaç kuşak öncenin anlattığı o iptidai bakir yaşamlara özlem duyar farkında olmadan. Belki de büyükanne ve dedelere zorla sattırılan eski taş evlerini, yeniden geri alma telaşına düşülür. Bu defa, modern yaşamın tüm aksesuarlarıyla! En moderninden banyo-duş tertibatı, en son ankastra ürünlerle donatılmış bir uzay mutfağı, gömme ve çok amaçlı dolaplar, raflar ve plazma tv, cd çalarlar, ahşap nişlerden oyuklardan çıkması olası börtü böceğe otomatik ilaçlama, hava filtreleri ve daha da ötesi, akıllı ev denilen uzaktan kumandalı sisteme mahsus tüm özellikler eklenmeye çalışılır zavallı taş köy evine! Bütün bu taş evlerin onca moderniteyle buluşabilmesi estetik kaygıları beraberinde getirmez mi? Ayrıca gerek var mıdır, tartışılır! Taş köy evinde oturma nedenlerimizi unutmasak!!! Nurdan ÇAKIR TEZGİN |
| 20127
|
|
|