|
Yayın Tarihi: 24.11.2012
|
|
Terlikler ve...
Bir çift terlik dil dilek olup ağıtlaşır kimi zaman... Öylece duruyorlardı seni yolcu edip döndüğümüzde eve… Fortmantonun önünde, kapının ağzında garibanca duruyorlardı; içim tuhaf oldu görünce. Sahibini arayan terlik etiketi çoktan yapışmış üzerlerine. Gidenin ardından hep böyle olur muydum! Hayallah… Kalbimin yumuşacıklığı ne haldir, nedir bu vedalaşma esrikliği? “Ev bomboş kaldı” derdi annem sevilen misafirin ardından. Duramazdı evde, hemen atardı kendini dışarı; ya komşuya ya da çarşı pazara… İçi boşalmış terliklerin sersemliğini henüz üzerimden atamadan bir diğeri sehpanın üzerinde! Olur mu bu? Yarısı içilmiş çay bardağını bırakmışsın öylece… Gidenin ardından dökülen duygu gölgelerine basmamak mümkün değil. Nereye dönsen gidenin görünmez izi, kokusu… Bir süre dönemiyorsun günceline, yoksunluk desem değil. Olsa olsa alışmak! Alıştırdın sen bizi, yine gel… Nurdan ÇAKIR TEZGİN |
| 2534
|
|
|