Yazık oluyor binlerce yılın uygarlığı Ege kıyılarına; Hafta sonlarında Kozbeyli’ye akın akın İzmirli geliyor. Ne o, temiz hava alıp köy ortamında ofis dışı gün geçirecek! En önemlisi açık havada olacak! Termikli, çevrim santralli, demir çelikli, petro kimyalı temiz hava! Aliağa manzaralı, asbest gemili, Tüpraş’lı filan. İyi.
Sıkıldım artık bunları yazmaktan. Alan razı satan razı, "bana ne" diyebilsem!
Vızıldaya vızıldaya Mersinakiler’den kıvrılıp Foça’ya kaçıyoruz. Aliağa ve Foça arası kuşbakışı mesafeyle sadece15 kilometre de olsa uzak sayılır! Öyle değil mi?
Diyorum ya, göz görmeyince gönül katlanıyor. Genzi yakan sanayi gazı değildir di mi? Yok canım, olsa olsa soba bacasından çıkan kömür kokusudur. Sen günbatımının ardından oluşan kızıllığa bakasın cancağızım. Güneş tüm renklerini Küçükdeniz’in üzerine serdi; bak, tuzlu iyot kokusunu da mı duymuyorsun? Karartma enseyi.
Akşam alacası gülüşler çoktan şiir dizelerine sıralandı. Yüreklerde bin bir umut. Güzel hayat.
Sessizlik, öylece sessizlik…
Sonra, içimizdeki suskunluğun ifadesini almaya çalışan birileri çıkıyor; Güneydoğu diyorlar, Anadolu’nun güneyinde bir şeyler oluyormuş… Sessizliğin sıkı terbiye ettiği insanlarız. Yine susuyoruz.
Ne kadar da uzak diyor başka biri, Güneydoğu yani!
Kafalar karışık. G-20 Zirvesi Serik’de mi, Silvan’da mıydı? S’ler karışıyor! Her nerede ise, burası batı bize bi’şey olmaz!
Ayrılmak güç gün kızıllığındaki dost meclisinden… Olsun, yolcu yoluna yollanmalı. Foça’dan Kuzey Ege’nin en kuzeyine evimize doğru yola çıkıyoruz. Bir süredir evimiz Kazdağları.
Foça sapağından İzmir - Çanakkale şehirlerarası yoluna çıkıp, kaçarı yok yönümüzü mecburen Aliağa’ya çeviriyoruz. Arabanın kapalı pencerelerini aşıp içeri giren Nemrut Limanı’ndaki ağır sanayinin kirli kokuları genzimizi yakıyor, soluk almak zor. Akşam saat altıdan sonra baca gazları foraymış tut tutabilirsen.
Sahi, şu G-20 Zirvesini niye Aliağa’da yapmıyorlar ki? Tam da ekonominin can damarı şahane yer! Yo olmaz. Kirlettikleri yer olmaz, Akdeniz’in günlük güneşlik doğası dururken burası hiç olmaz!
Gecenin mahremine teslim ateşli uzay merkezi Aliağa’nın homurtularını aşarak önce Şakran, Çandarlı, Bergama viyadüğü derken Dikili sapağına varıyoruz. Sağımız solumuz RES ve jeotermal ürünü seralar filan, işte Ayvalık. İşte zeytinin sosyete hali ve de Ayvalık’ın vitrinli gece dumanları... Gündüzleri Güneş örtüyor tüm pislikleri, çok belli!
Zeytinyağı kontinü fabrikaları gecenin karanlığında ortalığı dumana boğmuşlar. Değişen bir şey yok, hep öyleler. Bu yıl zeytinyağı astronomik fiyatlara ulaştı ya, sıkarlar da sıkarlar gari en dip suyunu! Bu kadar buharlı sıcak sularla neyin hıncını alıyorlarsa… Asfalt yol göz gözü görmüyor. Duman ve buhar kokuları saatlerdir ciğerlerimize yapışık. Önce Aliağa’nın asit, kömür tozu, pas partiküllerini yuttuktan sonra şimdi de buhar zerrecikleriyle iyice nefessizleşiyoruz. Sonra da Ege Bölgesi’nde niye bu kadar çok kanser vakası var soruları!
Kutsal zeytinimizin o mübarek suyunu iyice sıkacağız diye sineğin yağını da mı çıkarıyorsunuz mübarekler?
İzmir’den yukarıları Kuzey Ege gündüzleri nasıl günlük güneşlik ise geceleri de bir o kadar kurtlu karabasanlı. Kirlilik trampetleri ayyukta, Gece yola çıkmayasınız sakın, demiş olayım. Yazık olacak Ege Efendiye!
